Муқаддас Руҳ амри билан яшаш

Башарий тана амри билан яшаган имонли киши Худога манзур бўла олмайди.
Муқаддас Руҳ амри билан яшаган имонли эса Исо орқали Худога тўлиқ манзур бўлади ва Руҳ унинг ҳаётида Ўз ишини амалга оширади.
Қуйидаги оятларда шу ҳақида ёзилган:

Римликларга 8:1-8

1 Шундай қилиб, Исо Масиҳ уммати бўлганларга (башарий тана амри билан эмас, Руҳ амри билан яшаётганларга) қарши энди ҳеч бир маҳкумлик йўқдир.
2 Исо Масиҳ умматига ҳаёт берувчи Руҳнинг Қонуни мени гуноҳ ва ўлимни ҳосил қилувчи Қонундан озод қилди.
3 Инсон табиати ожизлиги туфайли Илоҳий Қонун ўзи ҳам ожиз бўлиб қолди. Қонун улгура (яъни қила) олмаган ишни эса Худо қилди: У Ўз Ўғлини гуноҳкор инсонга ўхшатиб оламга юборди ва Уни гуноҳ учун қурбонликка бағишлади, шу йўсин инсон табиатидаги гуноҳни маҳкум қилди.
4 Худо буни, Илоҳий Қонун талаблари табиат амри билан эмас, Руҳ амри билан яшаётган бизларда бажо бўлсин, деб қилди.
5 Башарий табиат амри билан яшайдиганлар башарий фикр қиладилар. Илоҳий Руҳ амри билан яшайдиганлар илоҳий фикр қиладилар.
6 Башарий табиатнинг мурод-мақсади – ўлимдир. Илоҳий Руҳнинг мурод-мақсади – ҳаёт ва тинчликдир.
7 Башарий табиатнинг мурод-мақсади Худога душманликдир; чунки бундай табиат Худонинг Қонунига итоат қилмайди ҳамда қила олмайди.
8 Ўз табиати амри билан яшайдиган одамлар Худога манзур бўла олмайдилар.

Исо Масиҳ туғилган куни ҳаммага муборак бўлсин!

Исо Масиҳ туғилган куни ҳаммага муборак бўлсин!
Сизга тинчлик ва марҳамат бўлсин!

Аслида Исо 25-декабрда туғилмаган, чунки чўпонлар қўйлари билан далада эдилар (Луқо 2:18), улар эса қиш совуғида далада бўлмайдилар. Тарихда кўп одамлар турли хил кунларни Исонинг туғилган куни деб белгилашган. Нима бўлганда ҳам, Муқаддас Руҳ илҳоми билан ёзилган Хушхабарларда Исо қайси куни туғилгани кўрсатилмаган. 
Масиҳийлар ҳар куни Исонинг туғилганини нишонлаши керак, чунки бу ҳодиса ҳаммамиз учун буюк аҳамиятга эга. Исо Масиҳ бу дунёга келиб, гуноҳ учун ўлиб ва учинчи куни қайта тирилиб, Унга ишонган ҳамма инсонларга нажот берди. Агар сиз ҳали Исога ишонмаган бўлсангиз, Худодан ибодат қилиб сўранг - У сизга ваҳий орқали шу ҳақиқатни очиб беради. Исога ишониб абадий ҳаётга эришинг! Чунки фақат Исо номи орқали инсон абадиятга эришиши мумкин! Ундан бошқа Нажоткор йўқ! Омин.

Мана Луқо хушхабарида баён этилган Исонинг туғилган куни:

Исо Масиҳнинг туғилиши
1 Ўша кунларда Қайсар Август бутун Рим дунёсидаги аҳоли рўйхатга олинсин, деган фармон чиқарди. 2 Шундай қилиб, Сурияда Квириний ҳокимлик қилганда илк бор рўйхатга олиш содир бўлди. 3 Ҳар ким рўйхатдан ўтиш учун ўз шаҳрига борди.

4 Шунингдек, Юсуф ҳам Жалиланинг Носира шаҳридан Яҳудияга, Довудлар шаҳри Байтлаҳмга борди. Чунки у Довуд насаби ва хонадонидан эди. 5 У ўзига унаштирилган қиз, ҳомиладор Марям билан бирга рўйхатдан ўтмоқчи бўлди. 6 Улар ўша ерда бўлганларида эса Марямнинг ой-куни тўлди. 7 У ўзининг тўнғич ўғлини туғди. Уни йўргаклаб, охурга ётқизиб қўйди, чунки мусофирхонада уларга жой йўқ эди.

Чўпонлар ва фаришталар
8 Ўша юртда чўпонлар бор эди. Улар тунда сурувларини пойлаб, далада тунар эдилар. 9 Тўсатдан Худованднинг фариштаси уларнинг олдида пайдо бўлди ва илоҳий нур уларнинг кўзларини қамаштирди. Бу даҳшат чўпонларни ваҳимага солди.

10 – Қўрқманглар! – деди уларга фаришта. – Мен сизларга эл-халқни чексиз қувонтиражак Хушхабарни келтирдим. 11 Бугун Довудлар шаҳрида сизлар учун Халоскор туғилди. У Раббимиз – Масиҳдир. 12 Мана, сизларга Унинг белгиси: йўргакланган, охурда ётган чақалоқни топасизлар.

13 Бирданига фаришта ёнида лак-лак самовий қўшинлар бўй кўрсатди. Улар Худога ҳамду сано айтишарди:

14 «Самодаги Худога ҳурмату иззат,
       Ердаги бандаларга тинчлигу марҳамат!»

15 Фаришталар улар олдидан осмонга кўтарилган замон, чўпонлар ўзаро сўз қотдилар:

– Қани келинглар, Байтлаҳмга бориб, Худованд бизга билдирган бу воқеани кўрайлик!

16 Улар югура боришиб, Марям, Юсуф ва охурда ётган чақалоқни топдилар. 17 Кўришибоқ, чақалоқ ҳақида ўзларига айтилган башоратдан сўзладилар. 18 Ҳамма эшитганлар чўпонларнинг гапига жуда ҳайрон бўлишди. 19 Марям эса бу сўзларнинг барини дилига тугиб олиб, чуқур ўйлаб юрди. Охири чўпонлар:
20 – Биз ҳамма нарсани айни айтилганидек топдик, – деб, эшитиб кўрганлари учун Худога ҳамду сано ўқиб, қайтдилар.

Тавба қилиш нима дегани?

2-Коринфликларга 7:10-11

“Азбаройи Худо келадиган хафагарчилик ўкинтирмайди, аксинча, одамларни тавбага келтириб, нажот топишига имкон яратади. Дунёда бўладиган хафагарчилик эса фақат ўлимни келтириб чиқаради. Қаранглар, айнан шу сабабли, яъни сизга Худо тақдир этган хафагарчилик сабабли ўзингизни оқлаш учун сизларда қандай ғайрат пайдо бўлди, қандай ғазаб, қандай қўрқув, қандай соғинч, қандай жонбозлик, қандай адолатпарварлик ҳосил бўлди! Ана шуларнинг ҳаммаси билан ўзингизни ҳалолладингизлар.”

Тавба қилиш нима дегани? Тавба қилиш оддий ва мураккаб бўлмаган жараён бўлиб, бунда киши нотўғри йўналишда кетаётганини тан олади. Бу ҳақиқат Худонинг Муқаддас Руҳи таъсири остида намоён бўлади; кўпинча бу Худо Каломини воизлик қилиш натижасида содир бўлади. Демак, нажот топган ва топмаган киши ҳам нотўғри йўналишда кетаётганлигини тан олиб, тўхтаб, шу йўлдан қайрилиб тўғри йўналишда юришни бошлаган киши тавба қилган бўлади.

Тўғри йўналишда юриш учун кучни тавба қилиш бера олмайди. Бунинг учун ишончимиз тўғри йўналишда бўлиши керак. Исо Масиҳнинг якунланган ишига ишонишда давом этсак, тўғри йўналишда юриш учун иноят ва куч бизга берилади. Бундай иноят ва кучни бизга Муқаддас Руҳ орқали Худо беради. Шундай қилиб имонли киши хочга ишонишда давом этмаса, у ҳар сафар тавба қилаверади, лекин гуноҳ устидан ғалабага эришмайди. (1-Юҳанно 1:9-оятда айтилишича биз гуноҳимизни тан олсак, Худо бизни кечиради; шундай инъом учун Худога шукурлар бўлсин!). Бундай кишилар гуноҳдан фош бўлганларида тўғри йўналишга тушадилар, лекин шу йўналишда юришни давом этиш учун кучлари бўлмайди. Бундай куч фақат хочга ишониш орқали келади. Бир хил гуноҳни қайта-қайта қилаётган имонли чиндан ҳам тавба қилган бўладими? Кўп ҳолларда улар чиндан ҳам тавба қилади. Бироқ ишончлари тўғри йўналишда бўлмаганлиги, яъни хочга қаратилмаганлиги учун, улар яна нотўғри йўналишга тортилиб кетадилар.

Биз гуноҳга қарши гапришимиз керак ва имонлиларга гуноҳни устидан ғалаба қилиш учун қаердан куч келишини кўрсатишимиз керак. Бундай куч Масиҳ хочига ишониш орқали келади!

Тавба қилиш

Азбаройи Худо келадиган хафагарчилик ўкинтирмайди, аксинча, одамларни тавбага келтириб, нажот топишига имкон яратади. Дунёда бўладиган хафагарчилик эса фақат ўлимни келтириб чиқаради. Қаранглар, айнан шу сабабли, яъни сизга Худо тақдир этган хафагарчилик сабабли ўзингизни оқлаш учун сизларда қандай ғайрат пайдо бўлди, қандай ғазаб, қандай қўрқув, қандай соғинч, қандай жонбозлик, қандай адолатпарварлик ҳосил бўлди! Ана шуларнинг ҳаммаси билан ўзингизни ҳалолладингизлар.

2-Коринфликларга 7:10-11

Гуноҳкор табиат

“Менда, яъни ирсий табиатимда яхши нарса йўқлигини аниқ биламан. Яхшилик қилиш истаги дилимда бор бўлса-да, уни рўёбга чиқаришга кучим етмайди”.
(Римликларга 7:18).

Гуноҳкор табиат ёки гуноҳкор тана нима?
Шу саволга жавобни Муқаддас Каломдан қидирамиз. Бунинг учун биз Ибтидога қайтишимиз керак.

Гуноҳкор табиат қандай пайдо бўлди

Худо Одам Ато ва Момо Ҳавони яратганда уларни гуноҳсиз қилиб яратган эди (Ибтидо 1:26-31). Лекин Ибтидонинг 3-бобини ўқисак, биринчи Момо Ҳаво, кейин эса Одам Ато Худога итоаткорсизлик қилиб (Ибтидо 3:6), гуноҳ қилганларини кўрамиз. Бу инсониятнинг энг даҳшатли куни эди.

Бундан олдин Одам Ато Худо билан жуда яқин муносабатда бўлиб, У билан гаплашиб юрар эди. Лекин гуноҳга ботгандан кейин Одам Худога эмас, балки ўзига (ўз шахсига) интила бошлади. Унинг табиати гуноҳ билан бирлашиб, гуноҳкор табиатга айланди. Шундан кейин Одам ўзига ўхшаган, яъни ўзининг суратидаги фарзандларни кўра бошлади (Ибтидо 5:3). Одамнинг ўзи эса Худо суратида яратилган эди (Ибтидо 1:26).

Бу дегани, Одам Атодан бошлаб ҳамма инсонлар гуноҳкор бўлиб туғила бошлади, чунки уларда ҳам гуноҳкор табиат бор. Бола ҳеч қандай гуноҳ ҳали қилмаган бўлсада, у гуноҳкор ҳисобланади, чунки унда гуноҳкор табиат бор. Шунинг учун болаларга ёмонлик қилишни ўргатмасак ҳам, улар ўзлари ёмонлик қилаверадилар. Бунинг ўрнига биз уларга яхшилик қилишни ўргатамиз. Шунга қарамасдан, ёш болалар балоғат ёшига етмасларидан олдин, гуноҳ учун жавобгар бўлмайдилар, Исонинг Ўзи ҳам Худо шоҳлиги болаларга тегишли деган (Матто 19:14).

Гуноҳкор табиатдан қутқарилиш

Шундай қилиб, нажот топмаган киши гуноҳкор табиат ҳукмронлиги остида бўлиб, доим Худога итоаткорсизликда ва гуноҳда яшайди. Юҳанно шундай дейди: “Агар гуноҳимиз йўқ десак, ўз-ўзимизни алдаган бўламиз ва кўнглимизда ҳақиқат бўлмайди” (1-Юҳанно 1:8). Бу ерда гуноҳ деган сўз гуноҳкор табиатни билдиради.

Киши нажот топса, бу ҳолат ўзгаради, яъни киши нажот топганидан кейин унинг гуноҳкор табиати кучсизлантирилади ва ҳаётсиз бўлиб қолади.

Бу ҳақда Павлус шундай дейди: “Сизлар Масиҳ билан алоқада бўлиб суннат ҳам қилиндингизлар. Бу Масиҳнинг суннати бўлиб, инсон қўли билан қилинмайди, бу суннат гуноҳкор вужуднинг кесиб ташланиши демакдир.” (Колосаликларга 2:11). Эски Аҳддаги суннат маросимида терининг бир парчаси кесиб ташланар эди; бу маросим Янги Аҳдда содир бўладиган нарсага ишора қилар эди, аниқроғи Масиҳ суннатига ишора қиларди. Киши Исога ва Унинг хочдаги ишига ишониб, Уни қабул қилганда, Масиҳ уни суннат қилади ва унинг гуноҳкор табиатини кесиб ташлайди. Шунинг учун нажот топгандан кейин инсонда гуноҳ айби йўқолади.

Лекин, гап шундаки, гуноҳкор табиат яна қайта тирилиши мумкин (Римликларга 7:9). Агар имонли киши ишончини фақат Масиҳга ва хочга қаратса, унинг гуноҳкор табиати унга халақит бермайди. Лекин ҳамма имонлилар буни билмайди ва бунга риоя қилмайдилар. Янги имонлилар одатда бошқа нарсалар ёки кимсаларга ишона бошлаганда уларнинг гуноҳкор табиати қайта тирилади. Шунда имонли тузоққа илинади ва гуноҳкор табиат билан жанг бошланади, лекин имонли ўз кучи билан ғалаба қозонолмайди (Римликларга 7:18).

Биз шу танада эканмиз гуноҳкор табиатдан тўлиқ озод бўлмаймиз. Худо ҳозирги кунда бу гуноҳкор табиатни биздан олиб ташламайди, балки Исо иккинчи марта ерга келганда ва биз У билан учрашганимизда шу гуноҳкор табиатдан фориғ бўламиз (1-Коринфликларга 15:53).

Гуноҳкор табиат устидан ғалаба қозониш

Имонли киши гуноҳкор табиатга қарши қанча жанг қилмасин, у ҳеч қачон ғолиб чиқмайди (Римликларга 6:12). Худо фарзанди ғалаба қозониши учун ягона йўл бор – бу Исога ва У биз учун хочда қилган ишига ишонишдир.

Павлус 1-Коринфликларга 1:17-оятда нима ҳақида воизлик қилишни айтади, шу эътиборимизнинг марказида бўлиши керак, чунки фақат шу йўл билан биз гуноҳ устидан ғалаба қозонишимиз мумкин: “Зотан Масиҳ мени чўмдиришга эмас, балки Инжил Хушхабарини тарғиб (воизлик) қилишга юборди. Сўзамоллик қилишга ҳам юбормади, токи Масиҳнинг хочи инкор этилмасин.” Демак биз Инжилни воизлик қилишимиз керак экан, бунда Масиҳнинг хочи инкор этилмаслиги керак, яъни хоч хабари Инжил хушхабарининг марказида туради.

Биз Худодан оладиган ҳамма нарсаларнинг манбаи Исо Масиҳдир ва шу нарсалар хоч воситасида бизга берилади; биз шуни тушунишимиз керак ва шундан келиб чиққан ҳолда Исо Масиҳга ва хочга ишонишимиз керак. Ана шундагина Муқаддас Руҳ ҳаётимизда ишлай олади ва керакли натижаларни пайдо қилдиради (Римликларга 8:2).

Ҳақиқий ток

Ҳақиқий ток

Юҳанно 15:1-8
1 «Мен ҳақиқий токман, Отам эса Боғбондир.
2 Мендаги ҳосил бермайдиган ҳар бир новдани У кесиб ташлайди. Ҳосил берадиган ҳар бир новдани эса, яна кўпроқ ҳосил берсин деб, хомток қилиб тозалайди.
3 Менинг сизга айтган сўзим орқали сизлар ҳозирдан тозасизлар.
4 Мен билан алоқада бўлинглар, шунда Мен сизлар билан алоқада бўламан. Токда қолмаган новда ўз-ўзидан ҳосил беролмайди; шу сингари агар сизлар Мен билан алоқада қолмасангизлар, ҳосил беролмайсизлар.
5 Мен – ток, сизлар – новдасизлар. Ким Мен билан алоқада бўлиб, Мен у билан алоқада бўлсам, у кўп ҳосил беради. Менсиз ҳеч нарса қилолмайсизлар.
6 Ким Мен билан алоқани узса, новда каби ташлаб юборилади ва қурийди. Бундай новдаларни эса териб, ўтга улоқтириб ёндиришади.
7 Агар сиз Мен билан алоқада бўлиб, сўзларимни қалбингизга жо қилсангизлар, истаганингизни сўранглар, эришасизлар.
8 Сизлар кўп ҳосил берсангиз, Отам улуғланади, сизлар эса Менинг шогирдларим бўласизлар».

1 «Мен ҳақиқий токман (яъни Исо ҳақиқий Исроил ҳамда ҳақиқий жамоат ва ҳақиқий Одамдир; энг муҳими ягона Исо ҳаёт манбаидир), Отам эса Боғбондир. (Худо Ота ҳақида айтилган сўзлар, Ота токка қарайдиган боғбон бўлибгина қолмасдан, балки ток Эгасидир ҳам).

2 Мендаги (нажот топиш учун биз Исо Масиҳда бўлишимиз керак, бу эса Исо хочда қилган ишига ишониш ҳақида айтилган) ҳосил бермайдиган (ҳаётимизда ҳосил ёки мева пайдо бўлишини фақат Муқаддас Руҳ таъминлаб беради; Руҳ буни Исонинг якунлаган ишига асосланиб бажаради, биз эса ўз томонимиздан имонимизни доим хочга қаратишимиз керак) ҳар бир новдани (имонлини) У кесиб ташлайди (агар имонли киши хочни рад этса, охири оқибатда у Исо танасидан кесиб ёки олиб ташланади). Ҳосил берадиган ҳар бир новдани эса (Масиҳ ва хоч ҳақида қандайдир тушунчага эга бўлган имонлини), яна кўпроқ ҳосил берсин деб (имонли кишининг имони тўлиқ хочга қаратилгандагина Муқаддас Руҳ керакли мева ёки ҳосилни пайдо қилдиради [Рим. 8:1-2, 11]), хомток қилиб тозалайди. (шу имонлининг имони тўлиқлигича хочга қаратилган бўлиши учун керакли ҳар қандай усулларни Худо ишлатади).

3 Менинг сизга айтган сўзим орқали сизлар ҳозирдан тозасизлар. (жавоб ҳар доимгидек Худо Каломида топилади; Муқаддас Каломнинг асосий мазмуни “Исо Масиҳ ва Унинг хочда михланганидир”).

4 Мен билан алоқада бўлинглар (доим фақат Исога ва У хочда биз учун бажарган ишига қарашимиз керак), шунда Мен сизлар билан алоқада бўламан (агар имонимиз доим хочга қаратилган бўлса, демак биз лойиғича Исода бўламиз; ана ўшандагина У албатта биз билан алоқада бўлади). Токда қолмаган (Исода бўлиш учун бизга керак бўлган ҳар қандай нарса ва керакли жавоб фақат Масиҳда ва хочда топилишини тушунишимиз керак; биз ҳеч қачон Масиҳ ва хочни бир-биридан ажратишимиз керак эмас [1-Кор.1:23-; 2:2]) новда (имонли) ўз-ўзидан ҳосил беролмайди (киши ўзини ўзи муқаддаслай олмайди! бунинг иложи йўқ); шу сингари агар сизлар Мен билан алоқада қолмасангизлар, ҳосил беролмайсизлар.

5 Мен – ток (жамоат эмас, аллақандай воиз эмас, ҳатто қандайдир таълимот ҳам эмас, балки фақат Масиҳ токдир), сизлар – новдасизлар (имонлилар). Ким Мен билан алоқада бўлиб, Мен у билан алоқада бўлсам, у кўп ҳосил беради (шуни яна айтайлик: Худодан қабул қиладиган ҳамма нарсалар Масиҳ ва хоч орқали бизга келади; шу сабаб билан имонимиз доим хочга қаратилган бўлиши керак; ўшанда Муқаддас Руҳ ҳаётимизда мева келтира бошлайди; буни амалга оширишнинг бошқа йўли йўқ!). Менсиз (яъни Исо биз учун хочда қилган иши) ҳеч нарса қилолмайсизлар. (имонли киши шу сўзларни қайта-қайта такрорлаши керак)

6 Ким Мен билан алоқани узса (хочни қабул қилишдан бош тортса; бундай ҳолда ушбу киши “ўзга Исога” хизмат қиляпган бўлади [2-Кор. 11:4]), новда каби ташлаб юборилади (яъни ҳаёт манбаидан ажратиб ташланади) ва қурийди (имонли киши лойиқ равишда Масиҳга ва хочга ишонмаса, у охири қуриб қолади). Бундай новдаларни эса териб, ўтга улоқтириб ёндиришади. (бу сўзларнинг маъносига эътибор беринг; агар имонли киши лойиқ равишда Масиҳга ва хочга ишонишда давом этмаса, бунинг натижасида у абадий дўзаҳга тушади).

7 Агар сиз Мен билан алоқада бўлиб (ўз ишончингизни Масиҳда ва хочда асосланг), сўзларимни қалбингизга жо қилсангизлар (чиндан ҳам Худо Каломи “Масиҳ ва хоч” ҳикоясидир), истаганингизни сўранглар, эришасизлар. (Масиҳга ва хочга лойиқ равишда ишонган имонли фақат Худо иродасини истайди; мана шу Худо иродаси ёки истаги амалга оширилиши кафолатланади).

8 Сизлар кўп ҳосил берсангиз (яъни Исо бекорга ўлмаган дегани, балки Унинг хочдаги ўлими натижаси “кўп ҳосил” демакдир), Отам улуғланади (имонли киши ишончини тўлиқлигича фақат Исога ва хочга қаратиши керак), сизлар эса Менинг шогирдларим бўласизлар». (Луқо 9:23-24).

Исо инсон танасида зоҳир бўлди

Савол: Худо ҳозир ерга келса, У қандай кўринишда бўлар ва нима қилган бўлар эди?

Худо ер ва осмонни ҳамда улардаги барча мавжудотларни яратган. Шуни аниқлик билан айтсам бўлади-ки, Худо мана шу ерга тахминан икки минг йил илгари келган эди. У инсон танасида келган бўлсада, бироқ Унда гуноҳ йўқ эди ва Унинг исми Исо Масиҳ эди.
Исо ерда бўлганда У тўлиқлигича Худованднинг иродасини бажарди ва охири хочда инсоният гуноҳи учун қурбонлик сифатида ўлди, қабрга қўйилди ва учинчи куни У қайта тирилди; шу билан У шайтон ва ўлим устидан ғалаба қозонди, ҳамда Унга ишонган одамларга нажот инъомини ҳадя қилиб, юракларига Муқаддас Руҳни берди. Чунки мана шу мақсадда Исо ерга биринчи марта келган эди. Исо ерга иккинчи марта ҳам келади, лекин у сафар Унга ишонмаган инсонларни ҳукм қилиш учун келади (2-Тимўтийга 4:1; Ибронийларга 9:28).

Айни пайтда эса, Исо Масиҳ Унга ишонганлар юрагида Муқаддас Руҳ орқали яшаяпти. Шунинг учун ҳозир Худо ерга келиб нима қилар эди, деган саволга ҳозир ерда яшаяпган имонлилар жавоб бериши керак; бу имонлилар гуноҳ табиати (башарий тана) ҳохишлари билан эмас, балки Муқаддас Руҳда ҳаракат қилаётган ва яшаяпган ҳақиқий масиҳий бўлишлари керак, фақат ўшанда бундай имонлилар Худонинг табиатини намоён қилади ва юқоридаги саволга тўлиқ жавоб бўла оладилар. Демак Руҳда яшаяпган имонли Худога манзур бўлиб, Унинг иродасини тўлиқ бажара олади.

Мана Римликларга 8-бобда шу ҳақда нима дейилган:
1 Шундай қилиб, Исо Масиҳ уммати бўлганларга қарши энди ҳеч бир маҳкумлик йўқдир.
2 Исо Масиҳ умматига ҳаёт берувчи Руҳнинг Қонуни мени гуноҳ ва ўлимни ҳосил қилувчи Қонундан озод қилди.
3 Инсон табиати ожизлиги туфайли Илоҳий Қонун ўзи ҳам ожиз бўлиб қолди. Қонун улгура олмаган ишни эса Худо қилди: У Ўз Ўғлини гуноҳкор инсонга ўхшатиб оламга юборди ва Уни гуноҳ учун қурбонликка бағишлади, шу йўсин инсон табиатидаги гуноҳни маҳкум қилди.
4 Худо буни, Илоҳий Қонун талаблари табиат амри билан эмас, Руҳ амри билан яшаётган бизларда бажо бўлсин, деб қилди.

Шу бобнинг қолган оятларини ҳам ўзингиз ўқиб кўринг.

Агар киши ўзини масиҳийман деса-ю, лекин унинг ҳаётида башарий тана намоён бўлса, демак у ҳали ҳам тўлиқлигича Муқаддас Руҳда яшамаяпган бўлади. Лекин бу умуман бошқа мавзу, шунинг учун бу ҳақда бошқа сафар сўзлайман.

Севги ва муҳаббат

Исонинг севги ва муҳаббат ҳақида айтган гапларига бир қулоқ солинг!

Тор эшик

Менга нажот нуқта ком деган саҳифада берилган саволлар ва уларга берган жавобларимни шу саҳифамда ҳам ёзишга қарор қилдим. Мана биринчиси:

Савол: Осмон эшиги тор. Кириш учун тиришинглар. Шуни сизларга айтайки, кўплар кириш учун талаш қилади, аммо кира олмайди. Нега кира олмайди? Агар хақиқатан харакат қилаётган бўлсалар, нега кира олмайди? Олдиндан рахмат.


Жавобим:
“Тор эшикдан киринглар! Чунки ҳалокатга элтувчи йўл кўп энли, дарвозаси эса кенгдир. Ана, шу томон юраётганлар кўп. Ҳаёт сари элтувчи йўл эса танг, эшиги жуда тордир. Бу йўлни топадиганлар оз.”

Юҳанно 10-бобда Исо Масиҳ шу эшик Ўзи эканлигини айтади. Бу эшик абадий ҳаётга олиб боради, кимки шу эшик орқали кирмаса, унинг манзили абадий ўлим бўлади. Фақат Исо Масиҳ хочда ўлиб, қайта тирилиши асосида инсон нажот топиши ва Худо билан муносабатда бўлиши мумкин. Исо Масиҳнинг шу иши орқали Худога яқинлашган инсон охирати ҳаётдир, Худога бошқа усул билан яқинлашмоқчи бўлган кишини Худо қабул қилмайди; бундайлар орасида ўзини имонли ва масиҳийман, деб юрганлар ҳам бўлади.
Марк 10:23-31-оятларни кўрадиган бўлсак, у ерда Исо одам ўзининг кучи билан нажотга эриша олмайди, деганини билиб оламиз. Фақат Худонинг нажот режасига риоя қилган инсон қутқарилади. Яъни Исо Масиҳга ва Унинг хочда қилган ишига ишониш орқали нажот эшиги очилади.
Луқо 13:22-30-оятларни кўриб чиқайлик. Қисқача қилиб айтсак, Худонинг Ўзи инсон қандай қилиб нажот топиши мумкинлигини белгилаб қўйган. Худо шу эшикни қандай қилиб очиш мумкинлигини Инжилда айтяпти ва шу билан бирга бошқа эшикни очиб кирмоқчи бўлганлар ҳаётга эмас, балки ўлимга эришади, чунки фақат битта тор эшикни очиб ҳаётга эришса бўлади. Бу эшик эса, юқорида айтганимиздек – Исо Масиҳнинг Ўзидир!
Хулоса: эшик бу Исо Масиҳ ва абадий ҳаётга эришиш учун инсон Исо Масиҳ хочда бизнинг гуноҳимиз учун ўлиб, бизга нажот бериш учун ўлимдан қайта тирилганига ишониши керак. Ўз кучи билан ёки бошқа усуллар билан нажотга эришишни ва Худога яқинлашишни истаган одам эса бунинг уддасидан чиқа олмайди.


Шу мавзуга оид оятлар:

Матто 7:13-14
13 «Тор эшикдан киринглар! Чунки ҳалокатга элтувчи йўл кўп энли, дарвозаси эса кенгдир. Ана, шу томон юраётганлар кўп. 14 Ҳаёт сари элтувчи йўл эса танг, эшиги жуда тордир. Бу йўлни топадиганлар оз».

Марк 10:23-31
23 Исо атрофга кўз югуртириб шогирдларига деди:
– Пул-дунёси борларнинг Худо Шоҳлигига киришлари нақадар қийин!
24 Шогирдлар бу сўзларни эшитиб, ақллари шошди. Исо эса қайта бошдан сўз олди:
– Болалар, бойликка умид боғлаганлар Худо Шоҳлигига киришга қанчалик қийналади! 25 Бой одамнинг Худо Шоҳлигига киришидан кўра, туянинг игна тешигидан ўтиши осондир.
26 Шогирдлар ҳаддан ташқари ажабланиб ўзларича:
– Ундай бўлса, ким нажот топа оларкан? – дейишди. 27 Исо уларга кўзини тикиб:
– Одамларга бу имконсиз, лекин Худога эмас. Чунки Худо ҳамма имконга эгадир, – деди.
28 Бутрус сўз олиб Исога:
– Мана, биз ҳамма нарсани қолдириб, Сенинг орқангдан эргашиб келдик, – деди. 29 Исо бунга жавобан деди:
– Сизларга ростини айтсам, ким Мен ва Инжил учун уй-жой, ака-ука, опа-сингил, ота-она, хотин-болаларини ёки ер-мулкини ташлаб кетса, 30 у ҳозир, бу дунёдаёқ дучор бўлаётган қувғинлар орасида юз ҳисса ортиқ уй-жойлар, ака-укалар, опа-сингиллар, ота-оналар, болалар ва ерларга эга бўлади, келажак дунёда эса абадий ҳаётга сазовор бўлади. 31 Лекин кўп биринчилар охирги ва охиргилар эса биринчи бўладилар.

Луқо 13:22-30
22 Исо Қуддус томон йўл олиб, шаҳарма-қишлоқ юриб таълим берар эди. 23 Кимдир Унга савол берди:
– Ҳазрат, нажот топадиганлар озми?
Исо ҳаммага айтди: 24 «Тор эшикдан кириш учун жон куйдиринглар. Сизга шуни айтай: 25 Уй Эгаси туриб эшикни бекитиб қўйгач, кўплар кириш учун интиладилар, бироқ киролмайдилар. Ўшанда сизлар ҳам ташқарида қолиб:
– Ё Раббий, ё Раббий, бизларга очиб бер! – деб эшикни тақиллата бошлайсизлар. Лекин У сизларга:
– Ким ва қаердан эканингизни билмайман, – деб жавоб беради. 26 Шунда сизлар:
– Биз Сенинг олдингда еб-ичдик, Сен бизнинг кўчаларда таълим бериб юрдинг-ку, – деб айтасизлар. 27 У эса:
– Кимсиз, қаердансиз, билмайман, деб сизларга айтиб эдим-ку. Эй бадкирдорлар тўдаси, Менинг кўзимдан узоқлашинглар! – дейди.
28 Ўшанда йиғи-сиғи ва оҳу воҳлар чекасизлар. Чунки ўзингизни ташқарига қувғинди, Иброҳим, Исҳоқ, Ёқуб ва барча пайғамбарларни эса Худонинг Шоҳлиги соясида кўрасизлар. 29 Шарқу ғарбдан, шимолу жанубдан одамлар келиб, Худо Шоҳлигида зиёфатга ўтирадилар. 30 Ўша вақт баъзи охиргилар биринчи, биринчилар эса охирги бўладилар»

Юҳанно 10:7-10
7 Шу сабабдан Исо яна гап олди:
«Сизларга ростини айтай: Мен қўйларнинг эшигиман. 8 Мендан илгари ўтганларнинг ҳаммаси ўғри ва босқинчи эдилар. Лекин қўйлар уларга қулоқ солмадилар. 9 Мен эшикман. Ким Мен орқали кирса, нажот топади. У кириб чиқиб, яйлов ҳам топади. 10 Ўғри фақат ўғирлаш, бўғизлаш, барбод қилиш учун келади. Мен эса уларга ҳаёт, фаровон ҳаёт бериш учун келганман.

Римликларга 1:1-7

Римликларга 1:1-7-оятларда иноят ҳақидаги фикрлар:

"Худонинг Инжил Хушхабарини етказмоққа махсус сайланган ва ҳаворийликка чорланган Исо Масиҳнинг қули – Павлусдан салом. Худо қадимданоқ ўз пайғамбарлари орқали муқаддас ёзувларда башорат қилганидек, ушбу Хушхабар Унинг Ўғли ҳақидадир. Исо Масиҳ жисман Довуд зурриёти эса-да, руҳан илоҳийлик касб этади. У қайтадан тирилиб, Худонинг Ўғли эканини қудратли равишда намоён қилди. Шундай қилиб, Раббимиз Исо Масиҳ номидан барча халқларни имонга бўйсундирайлик, деб Худо Унинг исми ҳақи бизга иноят қилди ҳамда ҳаворийликни ато этди. Исо Масиҳ даъват этган сизлар ҳам ўша халқлардансизлар. Худо севган ва муқаддас бўлишга чақирган барча Римда яшовчиларга Отамиз Худодан ва Раббимиз Исо Масиҳдан иноят ва тинчлик бўлсин." Римликларга 1:1-7

Бу ерда Павлус ўзини Худонинг ҳаворийси, деб таништиряпти. Худо Эски Аҳдда пайғамбарлар орқали Нажоткор (яъни Исо Масиҳ) келишини ваъда қилган эди. Эски Аҳднинг марказида ҳам Исо Масиҳ туради, чунки ҳамма маросимлар ва қурбонликлар Исога ишора қилади.
Исо жисман Довуд зурриёти эди; яъни Нажоткоримиз бизни гуноҳдан қутқариш учун, бизга ўхшаб танада бўлиши керак эди. Исо бизникига ўхшаган танада бўлган бўлсада, Унда гуноҳ йўқ эди. Шунинг учун У комил ва бенуқсон қурбонлик қўзиси бўла олди ва шунинг учун Худо Унинг қурбонлигини қабул қилди. Шунинг учун биз Исо Масиҳнинг хочда қилган иши орқали нажотга эриша оламиз.
Демак Исо жисман Довуд уруғи эди (Ибтидо 3:15; Галаталияликларга 3:16), бироқ Руҳан Исо Худонинг Ўғлидир (4-оят). Исо қайта тирилиши орқали Унинг Илоҳийлиги намоён бўлди. Ўша пайтдаги яҳудийлар ва римлик аскарлар Исони Худонинг Ўғлиман, дегани учун хочда ўлдиришган эди, бироқ Исо Худонинг Ўғли бўлгани учун ҳам Худо Уни ўлимдан қайта тирилтирди. У хочда қилган иши орқали биз Худонинг иноятини қабул қилдик. Шу хабарни биз барча халқларга эшиттиришимиз керак, улар буни қабул қилишларидан қатъий назар.
Раббимиз бизга ҳам нажотини кўрсатди ва бизни қоронғуликдан қутқариб, Ўзининг равшан нурига даъват этди. Исо Масиҳга ва У хочда қилган ишига, ҳамда Худо Уни қайта тирилтирганига ишонган инсон нажот топади. Бундай одамни Худо севади ва муқаддас, деб эълон қилади. Еттинчи оятда юнон тилида “муқаддас, деб чақирган” дейилган, яъни “бўлишга” деган сўз таржимон томондан қўшилган. Хуллас таржима яхши қилинмаган. Шу 7-оятга асосан, нажот топган ҳар бир киши Худо назарида муқаддас (авлиё, пир, бузрук), деб аталади. Чунки бундай киши нажот топган пайтида Исо Масиҳ уни муқаддас қилиб яратади (янгидан туғилиш), бунга сабаб Исонинг хочда қилган ишидир.
Иноят ва тинчлик Худо Отадан, Исо Масиҳ орқали ва Муқаддас Руҳ воситаси билан бизга етиб келади. Мана шу 7-оятда Худованд учта шахсдан иборат эканлигини кўрамиз.

Исо Масиҳ хочга михланган

Муқаддас Каломдан парча.

1-Коринфликларга 2-боб, 2, 4-5 оятлар:

² Орангизда эканман, Исо Масиҳдан ва Унинг хочга михланганидан бошқа ҳеч нарса билмасликка қарор қилдим.

⁴ Менинг сўзим ва ваъзим инсон заковатининг ишонтирувчилигидан эмас, Худо Руҳи ва қудратидан далолатдир,
⁵ токи имонингиз инсон ҳикматига эмас, Худо қудратига асослансин.

Фосиқлар яшнаши ва уларнинг охирати

Забурдан 72-сано

Асаф саноси

Фосиқлар яшнаши ва уларнинг охирати

¹ Исроилга, ҳа, барча дили покларга

Худо доим ҳимматлидир.

(Бу Забур китобининг 3-бўлими бўлиб, “Левийлар китоби” деб аталади. Бу бўлимнинг мавзуси “Маъбад” деб аталади; биринчи бўлимнинг мавзуси эса “Бахтиёр одам” ва иккинчисиники “Исроил” ёки "Худонинг халқи" деб аталади.

Бу бўлимда Исроил қийинчилик даврида Худога топиниши (сажда қилиши) ҳақида гапирилади. Биринчи бўлимда эса Масиҳ (Нажоткор) ва иккинчисида кичик ва содиқ гуруҳ ҳақида гапирилади. Чиндан ҳам Худованд Исроилга нисбатан ҳимматли эди).

² Менинг (Асафнинг) эса оёқларим қоқила ёзиб,

Товонларим тойишига оз қолган эди.

(Асаф Довуд даврида топиниш (сажда қилиш) хорининг бошлиғи эди [1-Паралипоменон китоби 16:4-5]. Яъни у Исроилда жуда юксак руҳий мансабда эди).

³ Мен фосиқлар соғломлигини кўрдим,

Мақтанчоқлар ҳолига ғашим келди.

(Асаф ҳайрон бўляпти, чунки унинг фикрича ёвуз, гуноҳкор кишилар ҳаёти яхши эди, подшоҳлик фарзандлари эса қийналиб юрганларини у кўради. Маъбад ташқарисида инсон онги чалкашиши ва юрак айнишини у ўрганади. Бироқ маъбад ичида доим ҳамма нарса осойишталикда бўлади. Инсон ўзига қараса боши қотиб қолади, ташқарига қараса чалкашиб эсанкираб қолади, бироқ юқорига (тепага) қараса тасалли топади.

Асафнинг муаммоси унинг ўзлиги (шахсияти) эди. Инсон ўзига кўп эътибор беришни бошласа, руҳан йўлдан адашиб қолади. Одамлар қадимги замонлардан бери ўзларини яхшилашга, ёки юқори даражага кўтаришга ҳаракат қилиб келганлар. Бироқ одам ўша қадимги замонлардан то ҳозирги вақтгача бу ишда мағлубиятга учраб келмоқда. Ҳатто масиҳий киши ўзини яхшилашга ҳаракат қилса, у мағлубиятга учрайди. Ўзликни енгишнинг ягона йўли бор, бу – ўзликни Масиҳда яшириб қўйишдир (Юҳанно 14:20)).

⁴ Улар ўлгундек изтироб чекмайди,

Танлари эса соппа-соғломдир.

(Имонли киши ўзлиги билан маҳлиё бўлиб қолса, унда унинг руҳий зеҳни ўтмас бўлиб қолади. Асаф ҳам шундай қадимий қопқонга (тузоққа) тушиб қолган эди. Биринчидан, нажот йўлининг мақсади яшнаш (яъни яхши ҳаёт) эмас, балки инсон қутқарилиши бу йўлнинг марказида туради.

Иккинчидан, фосиқлар ўлими ҳақида у нотўғри фикрга эга эди. Фосиқларнинг ўлими ҳеч ҳам ижобий бўлмайди).

⁵ Уларда халқ дарди йўқ,

Бошқа одамлардай балога йўлиқмайдилар.

(Очиғини айтганда, бу дунё тизими Худога эмас, балки шайтонга тегишлидир. Шунинг учун Худо фарзанди доим шу тизим орқали таъқибга олинади ва қийналади.

Шунга қарамасдан Исо Масиҳга эргашган кишининг ҳаёти жуда катта мукофотларга эга бўлган ҳаётдир. Агар абадий ҳаёт бўлмаганда ҳам эди, Худо учун яшаш энг яхши ҳаёт бўлган бўлар эди).

⁶ Гарданларига мағрурлик мунчоғин тақиб,

Зўравонлик либосига безанганлар.

(Асаф, фосиқлар ҳар доим ёвуз ишларни қилсаларда, бунинг деярли ҳеч қандай ёмон оқибати бўлмайди, деяпти. Улар мағрурликка тўла, бу эса уларга ёмон натижа эмас, балки яхши мукофот беряпганга ўхшайди, демоқчи).

⁷ Кўзлари семизликдан қисилиб қолган,

Кўнгилларидаги хаёллар дайдиб юради.

(Бу гаплардан Асаф бу мавзуни жуда кўп вақтдан бери ўйлаб келяпганлигини кўрсак бўлади. У ўзлиги ҳақида кўп ўйлагани учун, шайтон унинг қалбига ҳужум қилган эди. Шайтоннинг энг зўр қуролларидан ҳам бири шу, яъни масиҳий Худо учун яшагани учун кўп нарсалардан маҳрум бўлиб қолади, деган фикрга имонлини ишонтиришдир. Бироқ шайтон ёлғончи ва ёлғонларнинг отаси эканлигини ҳеч қачон эсдан чиқармаслик керак. Аслида имонли киши Худо учун яшагани учун у ҳамма нарсага эга бўлади).

⁸ Мазах билан, кек сақлаб гапирадилар,

Кибр ҳам, жабр ҳам тушмас тилларидан.

(Фосиқлар оғзини кўпиртириб одамларни қийнасалар ҳам, уларга ҳеч нарса бўлмайди, деб айтяпти).

⁹ Оғизларини кўкка кўтарганлар,

Забонлари эса ерда судралмоқда.

(Уларнинг ҳар бир сўзи Худо Каломига тескари. Улар қандай ёмон ишлар қилишлари ҳақида гапирадилар-у, худди уларга ҳеч ким халақит бера олмайдиганга ўхшайди).

¹⁰ Ҳатто Худо халқи улар томон юз бурмоқда,

Уларда сув кўп экан, ичган қонар экан.

(Тамагирлик ҳаётидан чиқиб имонга келган одамларни бундай фосиқлар яна илгариги ҳаётга қайтарадилар).

¹¹ «Тангри қаердан билади?

Таолода билим бормикан?» – дейдилар.

(Бошқача қилиб айтганда улар Худо устидан кулиб, ёвузликлари ҳеч ҳам жазоланмайди, деб ўйлайдилар).

¹² Ана шундайдир бетавфиқлар,

Бу дунёда роҳат-фароғатдадирлар,

Давлатлари тобора ошиб боради.

(Тўғри, айрим ёвуз одамлар бой бўлиб яшнаши мумкин, лекин умуман олиб қараганда бу фикр тўғри эмас. Одатда ҳаётда бундай бўлмайди. Бутун дунёни ҳисобга олганда, ҳар бир бой фосиқ кишига ўн мингта камбағал киши тўғри келади).

¹³ Мен бекорга пок сақлабман юрагим,

Ҳалол қўлим-ла ишламоғим беҳуда экан!

(Масиҳий кишига қарши қилинган шайтоннинг ҳар бир ҳужуми (қандай йўналишда бўлишидан қатъий назар), битта мақсадга эга: шу шахснинг ишончини бузиб, йўқ қилишдир. Бошқача қилиб айтганда, Асаф Худо учун яшашдан ҳеч қандай фойда чиқмайди, деяпти.

У қанчалик нотўғри эканлигини билсангиз эди! Фосиқларнинг мукофотлари ўзларига ўхшаб ёлғон ва вақтинчалик бўлади. Солиҳ кишининг мукофоти эса абадийдир).

¹⁴ Мен ҳар куни кулфатга йўлиқаман,

Субҳдан-субҳга адабимни еяпман-ку!

(Раббимиз арз-шикоятларни ва нолишларни хуш кўрмайди. Чунки шикоят қилиш ишончнинг аксидир ва Раббимиз биз учун қилган ишларга миннатдор бўлишнинг тескарисидир. Шунга қарамасдан кўпчилигимиз шу гуноҳни қиламиз – биз ношукурмиз).

¹⁵ Агарда шундай сўзлайман, деганимда,

Сенинг ўғилларинг наслига хоинлик қилар эдим.

(Далиллар унга қарши гувоҳлик беришини у яхши биларди. Гуноҳ (ёвузлик) фойда келтирмайди, Худо учун яшаш эса кўп фойда келтиради).

¹⁶ Буни қандай тушуниш керак деб ўйлаганимда,

Бу менга оворагарчиликдай туюлди –

(Энди Асаф ўзи нотўғри эканлигини англади; у сирпанчиқ йўлда турганини тушунди, бу йўл эса фақат ҳалокатга олиб боради; бироқ ҳали ҳам у ўз саволига жавоб топганича йўқ).

¹⁷ То Тангрининг азиз маконига (маъбадига) кириб,

Уларнинг хотимасини тушуниб олгунимча..!

(Қандай қилиб маъбад унга тўғри жавоб бера олди экан? Бунинг сабаби шуки, айнан маъбад ичида Худо бор эди. Энди у фосиқларнинг яшнашини эмас, балки Худо шуҳратини кўряпти. Фақат шундай вазиятда фосиқларнинг камчилиги яққол намоён бўлади. Шу билан бирга, у Раббимизни кўрганда, ўзини кўрмай қолди).

¹⁸ Ҳа, Сен уларни (фосиқларни) тойғоқ ерларга қўйдинг,

Бехосдан туби йўқ жарликка улоқтирарсан.

(Ташқи кўринишдан фосиқларнинг йўли бойликка тўлага ўхшаб кўринади; бироқ яқиндан уни кўздан кечирадиган бўлсак, бу йўл “тойғоқ” эканлигини кўрамиз. Шунинг учун фосиқлар ўз ҳалокатига учрайдилар).

¹⁹ Улар ногаҳон донг қотиб қолар,

Даҳшатдан супурилиб, барҳам топар.

(Энди Асаф чиндан ҳам вазият қанақалигини аниқ кўра бошлади. Фосиқлар худди бойиб яшнаганга ўхшайдилар, кейин эса бирданига улар инқирозга учрайдилар ва бир зумда “барҳам топарлар”.

Энди фосиқларнинг мақтаниши ва Худога қарши айтган сўзлари фақат юзаки эканлигини у кўряпти. Бир зумда улар “даҳшатдан супурилиб” йўқ бўладилар).

²⁰ Уйғонганда туш қандай эсдан учиб кетса,

Сен, ё Раббий, уларни шундай уйғотиб,

Бемаъни хаёлларини барбод қиласан.

(Баъзи пайтларда Худо бизга худди ухлаб қолгандек туюлади; лекин оз вақтдан кейин Худованд уйғонади. Шунда У фосиқларнинг “бемаъни хаёлларига” бостириб киради).

²¹ Менинг юрагим қайнаб турганда,

Жон-таним азобда қолганда,

(Мана Асаф Худовандни кўрди ва Муқаддас Руҳ уни фош қилди. Энди у қилган гуноҳидан “азобда қолди”. Нима қилиб қўйганини у энди англаб олди ва шунинг учун у қалбида қийналяпти).

²² Мен нодон ва жоҳил бўлиб қолдим,

Сенинг олдингда ҳайвон каби эдим.

(Асаф қадам қўйган йўл чиндан ҳам аҳмоққона йўл эканлигини Муқаддас Руҳ унга намоён қилди! Гап шундаки Муқаддас Руҳнинг асосий вазифаларидан бири инсонни фош қилишдир. Агар бундай бўлмаганда эди, масиҳий киши тўғри йўлдан озиб кетиши ва кейин қандай қилиб ортга қайтишини билмаслиги мумкин эди).

²³ Бироқ мен доим Сен биланман,

Сен менинг ўнг қўлимдан тутиб турасан.

(Биз адашиб қолсак, Худованд бизни ташлаб кетмайди. Балки У бизни тўғирлайди, бизга гапиради ва тўғри йўлга қараб йўналтиради. Шу борада, руҳан маънода гапирганда, У бизни қўлимиздан ушлаб етаклайди).

²⁴ Маслаҳатинг ила менга йўл кўрсатиб,

Охирида мени шараф ила қабул қиласан.

(Бундан олдин Асаф ўз хоҳишининг маслаҳатига қулоқ солиб юрган эди. Энди эса у Худовандга “Сенинг маслаҳатинга қулоқ соламан” деяпти. Худонинг маслаҳати – Унинг каломидир).

²⁵ Осмонда кимим бор Сендан бўлак?

Ерда ҳам Сендан ўзгасини истамайман.

(Худовандни кўриб, Унинг шуҳратидан баҳраманд бўлганидан кейин, Асаф ўзининг нажоти пул, ўзи турган жойи ёки мансаб орқали эмас, балки Исо Масиҳ орқали келишини тушуниб олади. Энди у Масиҳ ҳамма нарсаларни қониқтиришини билади).

²⁶ Баданим, юрагим ҳолдан кетмоқда,

Илло Худо абадий дилим суянчиғидир,

Эзгулик қисматим Унинг Ўзидир.

(Асаф ўзининг кучига таянганда, йиқилди, чунки ўзининг кучи етарли эмас эди. Лекин энди Худо унинг кучи эканлигини тушуниб етди. Ҳамда энди унга нимаики керак бўлса, Худо шуларни таъминлаши мумкинлигини у билиб олди – “абадий қисматим Унинг Ўзидир”).

²⁷ Мана, Сендан узоқда қолганлар йўқолур,

Сенга хоинлик қилган ҳар бир кишини нобуд этасан.

(Энди у фосиқларнинг аҳволи нима кечишини аниқ кўряпти. Улар ҳалокатга учрайдилар ёки “нобуд бўладилар”).

²⁸ Лекин мен учун Худога яқинлашмоқ яхшидир.

Унинг барча ишларини тарғиб қилай дейман,

Худойи Таолони ўзим учун паноҳ биламан.

(Асаф ҳаётида айрим ёмон нарсалар содир бўлди, лекин бу вазиятдан айрим яхши нарсалар ҳам чиқди. Шу хавфли вазият орқали Асаф “Худога яқинлашди”. Энди у дунёдаги нарсаларга эмас, балки Худога ишонч боғлаяпти. Энди у ҳеч ҳам фосиқлар бойиб яшнаши ҳақида гапирмасликка сўз беради, бироқ эндиликда фақат “Худонинг ишларини тарғиб қилади”. Бундан биз ҳам собоқ олишимиз керак).

Забурдан 72-сано

АСАФ САНОСИ

1 Исроилга, ҳа, барча дили покларга
Худо доим ҳимматлидир.
2 Менинг эса оёқларим қоқила ёзиб,
Товонларим тойишига оз қолган эди.
3 Мен фосиқлар соғломлигини кўрдим,
Мақтанчоқлар ҳолига ғашим келди.
4 Улар ўлгундек изтироб чекмайди,
Танлари эса соппа-соғломдир.
5 Уларда халқ дарди йўқ,
Бошқа одамлардай балога йўлиқмайдилар.
6 Гарданларига мағрурлик мунчоғин тақиб,
Зўравонлик либосига безанганлар.
7 Кўзлари семизликдан қисилиб қолган,
Кўнгилларидаги хаёллар дайдиб юради.
8 Мазах билан, кек сақлаб гапирадилар,
Кибр ҳам, жабр ҳам тушмас тилларидан.
9 Оғизларини кўкка кўтарганлар,
Забонлари эса ерда судралмоқда.
10 Ҳатто Худо халқи улар томон юз бурмоқда,
Уларда сув кўп экан, ичган қонар экан.
11 «Тангри қаердан билади?
Таолода билим бормикан?» – дейдилар.
12 Ана шундайдир бетавфиқлар,
Бу дунёда роҳат-фароғатдадирлар,
Давлатлари тобора ошиб боради.
13 Мен бекорга пок сақлабман юрагим,
Ҳалол қўлим-ла ишламоғим беҳуда экан!
14 Мен ҳар куни кулфатга йўлиқаман,
Субҳдан-субҳга адабимни еяпман-ку!
15 Агарда шундай сўзлайман, деганимда,
Сенинг ўғилларинг наслига хоинлик қилар эдим.
16 Буни қандай тушуниш керак деб ўйлаганимда,
Бу менга оворагарчиликдай туюлди –
17 То Тангрининг азиз маконига кириб,
Уларнинг хотимасини тушуниб олгунимча..!
18 Ҳа, Сен уларни тойғоқ ерларга қўйдинг,
Бехосдан туби йўқ жарликка улоқтирарсан.
19 Улар ногаҳон донг қотиб қолар,
Даҳшатдан супурилиб, барҳам топар.
20 Уйғонганда туш қандай эсдан учиб кетса,
Сен, ё Раббий, уларни шундай уйғотиб,
Бемаъни хаёлларини барбод қиласан.
21 Менинг юрагим қайнаб турганда,
Жон-таним азобда қолганда,
22 Мен нодон ва жоҳил бўлиб қолдим,
Сенинг олдингда ҳайвон каби эдим.
23 Бироқ мен доим Сен биланман,
Сен менинг ўнг қўлимдан тутиб турасан.
24 Маслаҳатинг ила менга йўл кўрсатиб,
Охирида мени шараф ила қабул қиласан.
25 Осмонда кимим бор Сендан бўлак?
Ерда ҳам Сендан ўзгасини истамайман.
26 Баданим, юрагим ҳолдан кетмоқда,
Илло Худо абадий дилим суянчиғидир,
Эзгулик қисматим Унинг Ўзидир.
27 Мана, Сендан узоқда қолганлар йўқолур,
Сенга хоинлик қилган ҳар бир кишини нобуд этасан.
28 Лекин мен учун Худога яқинлашмоқ яхшидир.
Унинг барча ишларини тарғиб қилай дейман,
Худойи Таолони ўзим учун паноҳ биламан.

Мангу ҳаёт суви

Худо олдида қандай оқланиш мумкин?

Қуйидаги видеони томоша қилинг ва тингланг, шундай қилиб сиз Худо олдида қандай қилиб оқлана олишингизни ва қандай қилиб Худонинг иноятига эришиш мумкинлигини билиб оласиз.
Бу ҳақда бошқаларга ҳам айтишни эсингиздан чиқарманг.

Иложини топсангиз, ўз фикрларингизни бизга билдиринг.

Синовлар нима мақсадда берилади

Ёқуб 1:2-4 “Эй биродарларим, турли синовларга дучор бўлганингизда, уни катта севинч билан қабул қилинглар. Шуни билингларки, имонингизнинг синалишидан сабр-тоқат ҳосил бўлади. Сабр-тоқат тўла самарасини кўрсатсин, токи сизлар ҳеч бир нарсадан камчиликсиз, комил ва нуқсонсиз одамлар бўлинглар.”

Ҳар бир киши ҳаётида қийин даврлар бўлади
Қийинчиликлар бу ҳаётда содир бўлиб туради ва ҳеч ким бундай қочиб қутула олмайди. Охирги 50 йил давомида агар имонли кишида етарли даражада ишонч бўлса, унда ҳеч ҳам қийинчиликлар бўлмайди, деган фикр тарғиб қилиниб келди. Муқаддас Каломда бундай таълимот йўқ, билки Каломда қийин вазиятлар нима мақсадда берилиши бизга кўрсатилади. Шу билан бирга Калом ўзимиз тўлиқ тушунмаган вазиятларда ҳам нима қилишимиз кераклигини ўргатади.
Кимдир ёки нимадир бизга озор берганда ва зиён қилганда, биз ўзимизни қандай тутишимиз керак? Юқоридаги оятларда “турли синовларга дучор бўлганингизда” нима қилиш кераклиги ёзилган. Бу оятда “агар синовларга дучор бўлсангизда” дейилмаган, балки бу ерда аниқлик билан “бўлганингизда” деб ёзилган (яъни "агар" сўзи у ерда йўқ). Шундай қилиб бу ёзилган сўзлар ҳамма имонлиларга қаратилган. Агар сиз ҳам ҳақиқий масиҳий бўлсангиз, сизда ҳам қийинчиликлар ва синовлар бўлади.

Уни катта севинч билан қабул қилинглар
Биринчи навбатда қийинчиликларга дучор бўлган имонли киши тўғри муносабатга эга бўлиши керак. Иккинчи оятда Ёқуб биз турли синовларга дучор бўлганимизда, уни катта севинч деб “ҳисобланглар” дейди (юнон тилида айнан шу сўз ёзилган). Учинчи оятда “шуни билингларки” деган сўзларни ёзиб қўйган. Бу сўзлар инсоннинг ҳаёлида қаттиқ қарор қилишни билдиради. Яъни Худованд ҳаётимизда содир бўлишига рухсат берган вазиятлар охирида биз учун яхшиликка айланишини билишимиз керак. Биз салбий вазиятларга дучор бўлсак ҳам, улар натижасида Худо бизда ижобий ва фойдали нарсаларни ҳосил қилади. Мана шу ҳақиқий имондир.
Имонли киши ҳеч қачон ўзини “ўлжа” деб билиши керак эмас. Биз ҳеч қачон ўлжа, жабрланган ва жафо топган бўлмаймиз. Худо бизни мижоз сифатида Ўзининг жарроҳлик столига ётқизиб, юрагимизни тузатмоқчи ва қийинчилик натижасида бизда янада камол феъл-атворни (характерни) пайдо қилдирмоқчи. Мана шу сабаб билан биз мазкур вазиятни катта севинч деб ҳисоблаймиз. Албатта вазиятнинг шундай бўлганига хурсанд бўлмасак ҳам, ҳаёлимизда “Худо менинг ўрнимга шу вазият билан машғул бўляпти” деб ўйлаймиз. Шунинг учун имонли киши шундай вазиятлардан осойишталик билан чиқиб кетиши мумкин. Шунинг учун мен миннатдорман, ҳамда келажакда бўладиган севинчни кутиб ҳозирги пайтдаги енгил синовларга сабр-бардош бераман.

Турли синовларга дучор бўлганингизда
Юқоридаги оятда “турли синовларга дучор бўлганингизда” деган жойида, юнон тилида турли синовларга йиқилиб тушганингизда дейилган. Бу вазиятни (яъни йиқилишни) киши олдиндан кўра олмайди, шунинг учун бундан қочиб қола олмайди. Киши ҳаёт йўлида кетаётганида, бурчакдан бирдан кимдир ёки нимадир чиқиб қолиб, шундай вазиятни юззага келтиради. Исо Масиҳ самариялик йўловчи (Луқо 10:25-37) ҳақида ҳикояни гапирганда, бир одам “қароқчилар қўлига тушиб қолибди” деб айтади. Бу киши билмаган ва назорат қилмаган ҳолида қийин вазиятга тушади – қароқчилар уни уриб, нарсаларини ўғирлаб, ўзини ўлсин, деб ташлаб кетадилар. Ҳаётимизда биз ҳам шунга ўхшаш вазиятларга дучор бўламиз, уларни на назорат, на бошқара оламиз. Бироқ Худо шу вазиятни назорат қилмаяпти ёки бошқармаяпти дегани эмас. Бунинг маъноси шуки, бундай вазиятлар биз туфайли юзага келмайди. Лекин имонли киши салбий вазиятни юзага келтирса ҳам, Худо барибир шу орқали ижобий натижага эришади; фақат биз шу вазиятда ўзимизни муносиб равишда ва Муқаддас Каломга мос тутишимиз керак.

Шу вазиятни хочга олиб боринг
Биз имонли киши сифатида ҳар бир вазиятимиз, жароҳатимиз, қўрқувларимиз, шубҳаларимиз ва ҳатто ўз ҳаётимизни Исо Масиҳ хочига қўйишимиз керак. Шу нарсаларни хочга қўйиш керак дегани нима экан? Бу дегани, биз туйғуларимиз, орзуларимиз, режаларимиз, уринишларимиз, чекланган қобилиятларимиз ва ҳамма ожизликларимизни хоч тагига олиб келишимиз керак демакдир. Бунга биз қуйидагича ибодат қилиш билан эришамиз:
“Раббим, шу вазият орқали менда юзага қалқиб чиққан ҳисслар ва фикрларни мен ўзгартира олмайман; ўз уддабуронлигим ёки уринишларим орқали шу вазиятни ўзгартира олмайман ҳам. Шунинг учун уни Сенга келтираман. Сен хочда мен учун қилган ишинг ҳаётимда ва ўзимда керакли натижани беришга етарли, деб ишонаман. Сен хоҳлаган шахс бўлишим учун менга керакли иноятингни бергин. Шундай қийин вазият орқали Сенинг суратинг, сиймонгга ўхшаб мувофиқлашим учун иноятингни бергин. Мени нафақат гуноҳдан қутқариш учун, балки ўзимдан ҳам қутқариш учун Сен ўлганингга ишонаман. Ўз муҳтожликларимни Сенинг оёқостингга ташлайман. Уларни Сенинг хочинг тагига жойлаштираман ва бутунлай Сенга ишонаман”.

Имонли киши шундай қилиб ўз шахсини Худога топширганда, “сабр-тоқат” ўз камоллаштириш ишини қилади, ҳамда шу салбий вазият ижобий натижаларни юзага келтиради, шунда нима учун шу вазиятни Худо сизга берганини билиб оласиз. Шунинг учун, турли хил синовлар ва қийин вазиятларга дучор бўлганингизда, буни катта севинч, деб ҳисобланг. Сизда қандайдир иш қилиш учун Худо тайёр бўлиб турибди. Сиз ўлжа ёки жабрланган киши эмассиз! Агар Исо Масиҳга ишониб Уни қабул қилган бўлсангиз, сиз Худо фарзандисиз. Бундай вақтларда Худога Ўз ишини бажаришга йўл беринг, шунда ғолиб бўлиб шу вазиятдан қутулиб чиқасиз.

Исо Масиҳ ягона Нажоткор!

Галатияликларга мактубдан парча

Иноят хабари

1-Коринфликларга 1:17-18 “Зотан Масиҳ мени чўмдиришга эмас, балки Инжил Хушхабарини тарғиб қилишга юборди. Сўзамоллик қилишга ҳам юбормади, токи Масиҳнинг хочи инкор этилмасин. Хоч ҳақидаги хабар ҳалок бўлаётганлар учун тентакликдир. Лекин биз, нажот топаётганлар учун бу хабар Худонинг қудратидир.”

Масиҳийлар учун иноят сўзи Худо Ўзининг эзгулиги билан инсонга нажот топиш ва муқаддас бўлишда кўрсатган ёрдамини билдиради. Яъни биз бу ерда Худонинг инояти ҳақида гапиряпмиз. Муқаддас Каломда ёзилишича инсон нажот топиши ва муқаддас бўлиши учун Исо Масиҳга, У гуноҳ учун хочда ўлиб, кўмилиб, қайта тирилганига ишониши керак.

Юҳанно 1:12 “Уни қабул қилганларга эса, барча Унинг номига имон келтирганларга У Худонинг фарзанди бўлиш иқтидорини берди.”

Ана шунда Муқаддас Руҳ шу кишини поклайди, гуноҳларидан тозалайди, унга солиҳлик беради ва Исо Масиҳ танаси бўлмиш масиҳийлар жамоатига қўшиб қўяди. Бундан ташқари шу кишининг нажот топишида яна бошқа жараёнлар содир бўлади; буларнинг ҳаммаси ҳақида ҳозир сўзлашмаймиз. Кейин Муқаддас Руҳ шу янги имонли ҳаётида Ўз куч-қудрати билан ҳаракат қила бошлайди. Мана шу ерда биз қичқача иноят билан яшаш нималигини сизга кўрсатдик. Киши иноят билан яшашни бошлаши ва давом қилиши учун у Исо Масиҳга ишониши керак.

Лекин бу ишонч оддий ишонч эмас, юқорида айтганимиздек, инсон Исо Масиҳ хочда унинг гуноҳлари учун қурбонлик сифатида ўлгани, қабрга кўмилгани, учинчи куни қайта тирилгани ва осмонга кўтарилиб кетганиги ишониши керак. Чунки айни хочда Исо шайтон, гуноҳ ва ўлим устидан ғалаба қозонган эди. Биз эса шунга ишониш орқали Масиҳ билан бир бўламиз ва У билан шайтон ва гуноҳ устидан ғалабага эришамиз.

Айнан мана шу йўсинда Павлус шундай ёзади – 1-Коринфликларга 1:1-3 “Худонинг иродаси билан Исо Масиҳнинг ҳаворийси бўлишга чорланган мен, Павлус ила биродаримиз Состендан Коринф шаҳридаги Худонинг жамоатига салом! Исо Масиҳ орқали муқаддас қилинган ва муқаддас бўлишга чорланган сизларга, шунингдек, ҳаммамизнинг Раббимиз бўлган Исо Масиҳнинг исмини ҳар ерда тилга олувчиларнинг ҳаммасига Отамиз Худо ва Раббимиз Исо Масиҳдан иноят ва тинчлик бўлсин.”

Иноятдан қандай манфаат келади? Худодан имонли кишига бериладиган ҳар қандай яхши нарса имон орқали берилади. Инжил хушхабарининг мағзи ҳам шундан иборат, яъни Худо биз учун тайёрлаб қўйган нарсага ишонсак, ўшанда Худо бизга ўша нарсаларни инояти билан беради. Мана шу иноят фойдаси ёки манфаати ҳақида Павлус шундай деб ёзади:

1-Коринфликларга 1:4-9 “Исо Масиҳ орқали сизларга берилган Худо инояти учун сиз ҳақингизда Худойимга тинмай шукроналар айтаман. Масиҳнинг пайғоми орангизда кенг ўрин олмоқда. У туфайли сизлар ҳар қандай каломда моҳир, билимда бой бўлдингизлар. Раббимиз Исо Масиҳнинг кўкдан намоён бўлишини кутар экансизлар, Муқаддас Руҳнинг инъомидан ҳеч бир кам-кўстингиз йўқ. Раббимиз Исо Масиҳ қайтадиган кунида қусурсиз бўлмоғингиз учун, У сизларни охиригача қўллаб-қувватлайди. Сизларни Ўз Ўғли Раббимиз Исо Масиҳ билан мулоқотга чақирган Худо садоқатлидир.”

Коринф ўша даврда Грециянинг катта шаҳри бўлиб, у ерда савдо-сотиқ жуда ривожланган эди. Шу билан бирга бу шаҳарда ҳашаматли бинолар, бутхоналар, қасрлар, театрлар бор эди; яна юнон афсоналаридаги турли худоларга ҳайкаллар солинган эди – масалан Венера, қуёш, Нептун, Юпитер ва бошқалар. Бу ердаги бутхоналарда фоҳишалар бўлиб, кўп одамларни ўзларига жалб қилар эдилар, бу эса ўз навбатида шаҳарга кўп пул келтирар эди. Одамлар шу каби ишлар орқали бойиб кетиб, бузуқ бўлиб қолган эдилар. Коринф шаҳри ўша даврларда қандайлигини билишимиз шу мактубни тўғри тушунишимизга ёрдам беради.

Коринф шундай ёмонликка тўла шаҳар бўлишига қарамасдан Павлус у ерга бориб, Инжил хушхабарини ваъз қилади ва шунинг натижасида масиҳийлар жамоатига асос солади. Павлус уларга Исо Масиҳга ва У қилган ишга ишониш орқали нажот топиш ва муқаддас бўлиш ҳақида сўзлайди; улар эса шу хабарга ишониб имонга келадилар. Павлус бу шаҳарда икки йил атрофида хизмат қилади ва кейин бошқа жойларга кетади. Шу пайтда бошқа сохта ваъзхонлар келиб, уларни йўлдан оздира бошлайдилар ва коринфдаги имонлилар уларнинг гапига қулоқ солиб имондан оғиб кета бошлайдилар. Шунинг учун Павлус шу мактубни ёзади.

1-Коринфликларга 1:10-ятда Павлус шундай дейди: “Эй биродарларим, Раббимиз Исо Масиҳ номи билан сизлардан ёлвориб сўрайманки, ҳаммаларингиз ўзаро келишиб яшанглар. Ўзаро низоларга йўл қўймай, фикр-хаёлда тамомила якдил бўлинглар.”

Аслида юнон матнида “ҳаммаларингиз ўзаро келишиб яшанглар” дейилган жойида ҳаммангиз битта нарсани гапиринг дейилган. Яъни ҳаммангиз битта хабарга ишонинг ва шу хабар хақида гапиринг, уни ваъз қилинг дегани. Якдил дегани шудир – битта хабар, яъни иноят ёки хоч хабарига ишониш ва ҳамма шу хабарни тарғиб қилишидир. Лекин бу жамоатда якдиллик йўқ эди, бунинг ўрнига уларда низолар ва жанжаллар содир бўлар эди.

Одам нажот топиши учун Масиҳ хочига келиши керак (яъни Исо Масиҳ шу хочда қилган ишига ишониши керак), имонга келгандан кейин ҳам инсон ишончи шу хочга қаратилган бўлиши керак. Чунки шу хоч орқали Худо бизга ҳамма нарсани беради; хоч хабари орқали Худо инояти бизга берилади. Бироқ киши ишончини хочдан бошқа нарса ёки кимсаларга қаратадиган бўлса, иноят оқими тўхтаб қолади ва киши мағлубиятга учрайди.

Павлус бу ҳақда шундай дейди: “Зеро, биродарларим, сизларнинг орангизда жанжал борлигини Хлоиснинг хонадонидагилар менга хабар беришди. Мен шуни назарда тутяпманки, орангизда: «Мен Павлус умматиман», «Мен Аполлос умматиман», «Мен Кифа умматиман», «Мен Масиҳ умматиман», деган гаплар юрар экан.” 1-Коринфликларга 1:11-12

Айримлар қандайдир шахсга ёки нарсага ишонадилар, масалан инсонга (ваъзхон, жамоат чўпони), жамоатга. Лекин инсон ёки жамоат Худонинг ва хоч хабарининг ўрнини боса олмайди. Шунинг учун ҳар бир киши кўзи ва ишончи хочда бўлиши учун ўзи курашиши керак. Коринфликлар эса хоч хабарини ташлаб кетдилар, бунинг далили яққол уларнинг гапларида кўриниб турибди: мен Аполлосга тегишлиман, мен эса Павлусга тегишлиман, деган гаплар.

Имонли киши тўғри хабарга ишониши орқали хоч ва иноятдан фойдалана олади. Айрим кишилардан нимага масиҳийлар жамоатига борасиз деб сўрасангиз, улар мен баптистман ёки харизматман, деб жавоб беришади. Лекин бу жавоб нотўғри. Тўғри жавоб бундай: мен Исо Масиҳга ишонганим учун ва масиҳий бўлганим учун жамоатга бораман деб айтиш ва ўйлаш керак.

Шу имон оддийлигини сақлаб қолиш учун курашиш керак. Сиз кучингиз қаерда асосланганини гапирганингизда имонингиз хоч хабарида ёки бошқа нарсаларда эканлигини билдириб қўясиз.

Худо сизнинг қилган ишингиз учун ҳақ тўламайди; шундай қилсам Худо менга ҳақ тўлайди, деган нарса дин дейилади. Биз эса тирик ва ҳақ Худо билан муносабатда бўлиш ҳақида гапиряпмиз. Сиз Исо Масиҳ номида сувда чўмдирилганингизда Унинг қудрати ва ҳукмдорлиги остида бўлиб қолдингиз. Имонга келган одамларни қандай қилиб сувда чўмдириш кераклиги Матто ёзган хушхабарда келтирилган:

Матто 28:18-20 “Исо уларга яқинлашиб, шундай деди: «Менга осмонда ҳам, ерда ҳам бутун ҳокимият берилгандир. Шунинг учун бориб, барча халқлардан шогирд орттиринглар. Уларни Ота, Ўғил ва Муқаддас Руҳ номи билан сувга чўмдириб, имонга киритинглар. Мен сизларга буюрган ҳамма нарсага амал қилишни уларга ўргатинглар. Мана, Мен ҳар куни, дунёнинг охиригача сизлар билан бирга бўламан».”

Киши Исо Масиҳга ишониб имонга келганидан кейин, кутиб ўтиришнинг ҳожати йўқ, тез орада уни сувда чўмдириш мумкин. Чунки сувда чўмдириш аллақачон руҳий дунёда содир бўлган нарсаларнинг (яъни Исо билан ўлиб, кўмилиш ва қайта тирилиш) рамзидир холос. Инсон Масиҳни қабул қилганида у Исо билан бирга ўлади, кўмилади ва қайта тирилади, шу билан киши Масиҳга чўмдирилади.

Қутлуғ кеча ҳам рамзий маросим бўлиб, унда биз Исо нима учун ўлганини эслаймиз. Одамларни фақат Худованд қутқариши ва гуноҳдан озод қилиши мумкин, бизнинг вазифамиз эса уларга таълим беришдир. Инсон имонга келганида ва ундан кейин нималар содир бўлганини Муқаддас Каломдан таълим бериб ўргатишимиз керак. Биз нажот берадиган иноят хабарини бошқаларга айтишимиз керак холос.

Исо нима қилишимиз кераклигини кўрсатиб кетган. Юҳанно 11-бобда Исонинг дўсти Лазар ўлиб қолади, лекин бир-неча кундан кейин келган Исо уни ўлимдан қайта тирилтиради. Ўшанда шундай ҳодиса рўй беради:

Юҳанно 11:43-44 “Шундай деди-ю, [Исо] баланд овоз билан хитоб қилди: – Лазар, ташқарига чиқ! Шу пайт қўлу оёқлари дока билан боғланган, юзи рўмол билан ўралган жасад чиқиб келди. – Уни ечинтириб, қўйинглар, кетаверсин, – деди Исо одамларга.”

Яъни Исо Масиҳ ўз гуноҳларида ўлган одамларни янги ҳаёт учун қайта тирилтиради, лекин улар Лазарга ўхшаб қўллари ва оёқлари бойланган ҳамда бетлари ёпилган бўладилар, шунинг учун биз уларни бўшатишимиз керак. Бошқача қилиб айтганда биз имонга келган одамларга Исо Масиҳдаги озодлик ҳақида таълим беришимиз керак. Худованд имонга келганларга янги ҳаёт беради, биз эса шуни ваъз қилишимиз керак.

Мен кўп одамларни сувда чўмдирмаганман, дейди Павлус. Чунки Масиҳ уни сувда чўмдириш учун юбормаган эди. Инжил хушхабари, иноят хабарини ваъз қилиш энг муҳим вазифадир, чунки ваъз қилиш орқали Худо одамларни нажотга олиб келади.

1-Коринфликларга 17-18 “Зотан Масиҳ мени чўмдиришга эмас, балки Инжил Хушхабарини тарғиб қилишга юборди. Сўзамоллик қилишга ҳам юбормади, токи Масиҳнинг хочи инкор этилмасин. Хоч ҳақидаги хабар ҳалок бўлаётганлар учун тентакликдир. Лекин биз, нажот топаётганлар учун бу хабар Худонинг қудратидир.”

Инжил хушхабарини тарғиб қилиш, яъни иноят хабарини ваъз қилиш – Худонинг қудратидир. Биз ваъз қилганимизда Худо Ўз куч-қудрати билан одамларни Ўзига жалб қила бошлайди ва уларга қутқарилишни таклиф этади ва ниҳоят Уни қабул қилганларга нажот беради. Шунинг учун ваъз қилишни тўхтатманг, бу ишни қилишда давом этинг.

Раббимиз Исо Масиҳнинг инояти, Отамиз Худонинг севгиси ва Муқаддас Руҳнинг ҳамроҳлиги ҳаммангизга ёр бўлсин! Омин.

Хоч ҳақида хабар

Худога шукур бўлсин, энди видео чиқаришимиз мумкин экан.
Мана биринчиси кўриб чиқинг, сизга ёқади деган умиддамиз.

Иноят нима?

Худо инояти нолойиқ имонли киши учун кўрсатилган Худонинг эзгулиги, яхшилигидир. Бу шунчалар осон. Лекин бундан ташқари биз иноят ҳақида яна бошқа айрим нарсаларни билиб олишимиз керак.

1. Ҳозирги кунда биз Иноят даврида яшаяпмиз, бироқ бу энди иноят автоматик равишда ҳаммага тегишли дегани эмас. Чиндан ҳам иноят автоматик ёки оммабоп эмас; бу ҳақда Галатияликларга 2:21; 5:2, 4-оятларда ўқисак бўлади.
2. Ҳозирги кунда ҳам бир неча минг йил илгари каби Худо бир хил иноятлидир. Бироқ, ҳозир хочда содир бўлган иш орқали У инсонларга нисбатан кўпроқ иноят бера олади (Колосаликларга 2:14-15).
3. Шундай қилиб хоч (у ердаги иш каромати билан) воситаси билан имонли одамларга иноят берилади, тарқатилади (Римликларга 6:3-5; 1-Коринфликларга 1:17-18, 23; 2:2)
4. Худонинг инояти имонли кишига тўхтамасдан келиб туриши учун имонли ишончини фақатгина Масиҳга ва У хочда биз учун қилган ишига қаратиши керак. Агар ишончимиз бўлиниб, бошқа нарсаларга қаратиладиган бўлса, бунинг натижасида иноят четга ташланган, инкор этилган бўлади, ҳамда оқибати ижобий эмас, балки доим салбий бўлади.

Формула

Қонун ва иноят ўртасида фарқни қуйидаги формула орқали яхшироқ тушунсак бўлади. Катта эътибор билан кўриб чиқинг.

• ФОКУС: Раббимиз Исо Масиҳ (Юҳанно 14:6).
• ИШОНЧ НИМАГА ҚАРАТИЛГАН: Исо Масиҳ хочи (Римликларга 6:3-5).
• КУЧ-ҚУДРАТ МАНБАЪИ: Муқаддас Руҳ (Римликларга 8:1-2, 11).
• НАТИЖАСИ: Ғалаба (Римликларга 6:14).

Энди эса худди шу формуланинг аксига эътибор беринг.

• ФОКУС: ишлар (Эфесликларга 2:8-9).
• ИШОНЧ НИМАГА ҚАРАТИЛГАН: ижро, бажариш (Римликларга 7:9).
• КУЧ-ҚУДРАТ МАНБАЪИ: шахснинг ўзи (Луқо 9:23).
• НАТИЖАСИ: мағлубият (Галаталикларга 5:4).

Исонинг келиши

Исо Масиҳнинг келиши қандай бўлади? Ўшанда ҳеч кимда У Раббий эканлигига шубҳа умуман бўлмайди.

Қонунга алоқасиз солиҳлик

Римликларга 3:21 “Энди эса, Қонунга алоқасиз равишда Худо талаб қилган солиҳликка эришиш йўли аниқ-равшан кўринмоқда, бунга Таврот ва пайғамбарлар ҳам гувоҳлик берадилар.”

Ҳар бир масиҳий имонли Исо Масиҳ билан чуқур муносабатларни бошидан кечирмоқчи бўлса, у авваламбор қонунга алоқасиз бўлган солиҳлик нималигини тушиниб билиши керак. Юқорида келтирилган оятни Павлуснинг Римдаги жамоатга ёзган мактубида топса бўлади. Ушбу мактубда масиҳий одам ҳаёти ва кечинмалари тўлиқлигича кўрсатилган. Албатта Павлус Муқаддас Руҳ илҳоми билан шу сўзларни ёзган, шунинг учун шу сўзларнинг маъносини тушунишимиз шарт. Бу гап оддий туюлиши мумкин, лекин бу тушунчанинг маъносини тўлиқ англаб етиш жуда қийин. Қийин бўлгани учун ҳозирда кўпгина имонлилар бу гапнинг маъносини тушунмайдилар. Нима, энди Худованд Ўзининг маънавий қонунидан воз кечмоқчими? Нима, Худо энди имонли кишини солиҳ ва муқаддас ҳаёт кечириш масъулиятидан озод қилдими? Юқоридаги гап шундай маънони билдирадими? Бунинг жавоби: Павлус Римликларга 6-бобда айтганидек “Асло!” Қонунга алоқасиз солиҳлик деган ибора, имонли солиҳлик ва муқаддаслик даражасига етиши учун Худо ўрнатган жараённи билдиради; бу ибора шундай даражага етиш кераклигидан тониш эмас.
Хўш, киши қандай қилиб қонунга алоқасиз равишда солиҳ бўла олар экан? Келинг, бу саволга жавобни топиш учун учун Муқаддас Каломдаги оятга муражаат қилайлик.

Қонун нажот бера олмайди ва муқаддас қила олмайди ҳам

Биринчи навбатда имонли киши қонун нима мақсадда берилганлигини тушуниши керак. Худо маънавий (аҳлоқий) қонунининг аксарияти Тавротда, яъни Муқаддас Каломнинг дастлабки бешта китобида ёзилган. Худо маънавий қонунининг энг асосийлари албатта Ўнта Амр эди. Қонуннинг энг асосий мақсадларидан бири инсонга унинг гуноҳкорлигини ва у қонунни бажаришга ожиз эканлигини кўрсатиш эди. Бу дегани инсон қонунни назар-писанд қилмаслиги мумкин дегани эмас; аксинча қонун орқали инсон қонунни бажара олмаслигини билиб олди. Мана шу сабабга кўра Эски Аҳднинг Левийлар китобида ёзилган қурбонликлар тизими ҳам берилган эди. Булар ҳаммасининг маъноси – Худованд инсондан у бажара олмайдиган нарсаларни талаб қилиши эди. Худо ҳақ ва одил бўлгани учун инсон ожизлигини тузатиш чорасини, яъни қурбонликни берди. Демак, қонун нажот бериш учун берилмаган эди, аксинча у ҳақда Павел Галаталикларга 3:24-оятда шундай деб ёзади: “Қонун Масиҳга бошловчи мураббийимиз бўлган”. Эски замонда инсонлар қурбонликларни имон (ишонч) билан қабул қилганларидек, ҳозирги кунда ҳам Масиҳнинг қурбонлиги ишонч билан қабул қилиниши керак. “Зотан Қонун амрларини бажо қилиш билан ҳеч кимса Худо олдида ўзини оқлай олмайди” (Римликларга 3:20).
Демак, Худо талаб қилаётган солиҳликка биз қандайдир қонун ёки қонунларни бажариш билан ҳеч қачон эриша олмаслигимиз аён бўлди. Шунинг учун солиҳликка эришишнинг мутлақ бошқа йўли ўрнатилиши ва очиб берилиши керак бўлиб қолди. Мана шу сабаб билан Худованд юрагимизда солиҳликни ўрнатиш учун имон (ишонч) йўлини танлади; яъни ишонч орқали Худо талаб қилган солоиҳлик юрагимизда ҳуқуқий ва амалий маънода ўрнатилади.

Имон қонуни

Худонинг солиҳликка бошлайдиган йўли ишонч йўлидир. Ишонган гуноҳкор киши ўзининг ишончини Худонинг Қутқариш режасига қаратади, Раббимиз бунинг натижасида шу кишини солиҳ деб ҳисоблайди. Фақат Исо Масиҳ туғилишидан то ўлимига қадар Худо қонунини тўлиқлигича бажара олди. Ишонган гуноҳкор киши Масиҳга чиндан ҳам имон қўйгандан кейин кечирилади ва ўша заҳотиёқ Масиҳга чўмдирилади (руҳий бирлашмага қўшилади). Энди Масиҳнинг комил ҳаёти шу имонлининг ҳаёти бўлиб қолади. Мана шу қонунга алоқасиз равишда солиҳликнинг биринчи босқичидир. Биз битта ҳам қонун амрини бажармасак ҳамда кўпгина амрларни бузган бўлсак ҳам, Масиҳ билан бирлашганимиз натижасида Худованд бизга солиҳликни беради.
Иккинчидан, шу солиҳлик иккинчи томондан ҳаракат қила бошлайди. Яъни солиҳлик ҳаётимизда ўз ишини амалга ошира бошлайди ва бу бизнинг хатти-ҳаракатларимиз, фикрларимиз ва ишларимизда намоён бўла бошлайди. Яна қайтариб айтамизки, бундай амалий солиҳликка ўсиш жараёни фақат ишонч орқали содир бўлади. Имонли киши доимий равишда Масиҳнинг битирган ишига ишонса, яъни шу иш орқали Муқаддас Руҳ қудрати ва таъсири имонли кишида намоён бўлишига ишонса, Худо доимий равишда имонлининг ҳаётида солиҳликни ривожлантира боради. Буларнинг ҳаммаси Исо Масиҳга, ҳатто Унинг хочга михланганига ишониш орқали амалга ошади!

Бу янги режа эмас

Қонунга алоқасиз солиҳлик доим Худонинг режасида эди. Шунинг учун ҳам Павлус бу режага “Таврот ва пайғамбарлар ҳам гувоҳлик берадилар” деб таъкидлайди. Агар биз Муқаддас Каломни синчиклаб ўқисак, Худонинг йўли асосида солиҳликка эришиш учун яхши ишлар эмас, балки ишонч кераклигини кўрамиз. Бу режани Худо дунё бино бўлишидан илгари ўйлаб топган эди; кейин Эски Аҳдда уни озгина-озгинадан намоён қила бошлади, Ўз Ўғли Исо Масиҳнинг ҳаёти ва қурбонлиги орқали уни очиқ кўрсатди ва мана энди шу инъомни ишонч билан қабул қилишга тайёр бўлган ҳар бир кишига Худо солиҳликни ҳадя қилмоқда.

Сиз бунга нима дейсиз? Худога ишонасизми? Унинг олдига ўз солиҳлигингиз билан яқинлашмоқчимисиз ёки Исога ишониб Унинг солиҳлиги билан яқинлашасизми? Сизга ҳозир Худо мана шу сўзлар оқали мурожаат қиляпти – олдингизда ҳаёт ва ўлим турибди, қайси бирини танлайсиз. Яхшиси ҳаётни танланг ва абадий ҳаётга, Исо Масиҳга ишониш орқали эришинг.
Шу саҳифа, мақола борасида саволларингиз бўлса, илтимос изоҳ (comment) сўзини босиб – ўз фикрларингизни ёзиб қолдиринг. Умуман бошқа саволлар бўлса ҳам худди шундай қилиб бизга ёзиб юборсангиз бўлади. Худо сизга ёр бўлсин ва баракатласин!

Тушунтириш

Салом дўстлар,
қуйидаги мақола ҳақида сизларнинг фикрларингизни кутиб қоламан. Энг муҳими шу саҳифадаги мақолалар бўйича қандай фикрингиз ёки мулоҳазаларингиз бўлса, илтимос бемалол шуларни коммент тугмасини босиб, менга ёзиб юборинг.

Ҳаворий Павлуснинг Римликларга ёзган мактуби

Римликларга 6-боб

Хоч
1 Хўш, нима дейлик? (Бу савол эътиборимизни Рим. 5:20-оятга қаратади). Иноят кўпайсин, деб гуноҳ қилишни давом эттираверайликми? (Иноят гуноҳдан юксакроқ бўлгани билан масиҳий кишида энди гуноҳ қилишга рухсатнома бор дегани эмас).
2 Асло! (Юқорида ўзи берган саволга Павлус жавоб беряпти, “Бундай фикрни йўқотинг, мутлақо бундай бўлмасин!”). Биз гуноҳ қаршисида ўлганмиз (гуноҳ табиатига нисбатан ўликмиз). Энди гуноҳ қилиб қандай яшайверамиз? (Бу сўзлар эндиликда имонли киши Масиҳда кимлигини кўрсатади).
3 Унутмангизки, биз Исо Масиҳни тан олиб сувда имон келтирганимизда, (аслида қўлёзмаларда юнон тилида “сувда” деган сўз йўқ; бу ерда сувга чўмдирилиш эмас, балки Исо Масиҳга чўмдирилишимиз ҳақида гап кетяпти [1-Кор. 1:17; 12:13; Гал. 3:27; Эфес. 4:5; Кол. 2:11-13]) ҳаммамиз ҳам Унинг ўлимини тан олиб имон келтирдик. (аниқроғи: Унинг ўлимига чўмдик; Масиҳ хочда ўлганида Худонинг фикрича биз ҳам У билан ўлдик; бошқача қилиб айтганда Исо бизнинг ўрнимизни эгаллаб, биз учун ўлди, шундай қилиб Унинг ўлимида У билан бир бўлганимиз сабаби, Исо ўлими натижасида қўлга киритган ҳамма баракатларга ҳам эга бўламиз; яъни Исо Масиҳ биз учун буларнинг ҳаммасини амалга оширди).
4 Биз сувга чўмиб, Масиҳ билан бирга ўлдик ва кўмилдик (аслида қўлёзмаларда юнон тилида “сувда” деган сўз йўқ; биз нафақат Исо билан бирга ўлдик, балки У билан бирга кўмилдик ҳам; яъни ўтмишдаги барча гуноҳлару ва қонунбузарликлар ҳам кўмилди; Исони қабрга қўйишганда, бизнинг барча гуноҳларимизни ҳам ўша қабрга қўйишган эди). Шунингдек, Масиҳ Отасининг улуғвор қудрати билан тирилганига ўхшаб, биз ҳам янги ҳаётда юришимиз лозим. (биз Исо билан ўлдик, У билан кўмилдик ва Унинг тирилиши бизнинг қайта тирилишимиз бўлиб, шу орқали биз янги ҳаётга эга бўлдик).
5 Агар ўлишда Масиҳга эргашган бўлсак (аслида “эргашган” сўзи “бирга экилдик” деган маънони билдиради; яъни биз Исо билан бирга экилдик. Павел бу ерда барча баракатлар хоч орқали келишини эълон қиляпти; демак имонимиз доим хочга қаратилган бўлиши керак, ўшанда Муқаддас Руҳга ҳаётимизда иш олиб бориши учун йўл очилади), албатта, тирилишда ҳам Унга эргашамиз. (агар биз “Унинг ўлимида бирлашиш” нималигини тушунсак, ўшанда “Унинг тирилишида бирлашиш”, яъни шу қайта тирилган ҳаёт билан яшашга эришамиз; буларнинг ҳаммаси эса хоч воситасида амалга ошади).
6 Гуноҳ қилишга мубтало бўлган бу вужудимиз йўқ қилинсин (яъни гуноҳ куч-қуввати бузилди, синди), деб эски ўзлигимиз (аслида: эски одам – Масиҳни қабул қилишимиздан олдинги ҳолатимиз, ўзлигимиз) Масиҳ билан бирга хочга михланган. Буни билиб, биз энди гуноҳга қул эмасмиз (имонга келиш вақтида гуноҳ айби олиб ташланади, чунки юрагимиз ва ҳаётимизда гуноҳ табиати энди ҳукм сурмайди).
7 Чунки ўлган одам (Исо бизнинг ўрнимизни эгаллади, шунинг учун Худонинг фикрида биз ҳам ишониш орқали У билан ўлдик) гуноҳ қилишдан озоддир (гуноҳ табиати қуллигидан озод бўлади).
8 Агар биз Масиҳ билан бирга ўлган бўлсак (бу оятда ҳам хоч ҳақида ва Исонинг ўлимига чўмдирилганимиз ҳақида гап кетяпти), У билан яшашимизга ҳам ишончимиз комил (янги, қайта тирилган ҳаётга, яъни янада фаровон ҳаётга эга бўламиз, [Юҳанно 10:10]).
9 Масиҳ тирилиб бошқа ўлмаслигини (яъни Исонинг иши якунланган, битирилган ишдир, шунинг учун бу иш ҳеч нарсага муҳтож эмас, унга ҳеч нарса қўшилиши керак эмас), ўлим эса Унга энди ҳоким бўлолмаслигини биламиз (чунки барча гуноҳ учун баҳо ёки нарх тўланиб бўлди; Масиҳ бизнинг ўрнимизни эгаллади ҳамда ўлим Унинг устидан ҳукмронлик қила олмайди, худди шундай равишда ўлим бизнинг устимиздан ҳам ҳукмронлик қилмайди; бу дегани гуноҳ табиатининг куч-қудрати бузилган демакдир).
10 Унинг ўлими гуноҳ учун (гуноҳ табиатига нисбатан) бир бор ўлим эди (аниқроқ маъноси: “У гуноҳ табиатига нисбатан бир марта, ҳамма учун ўлди”). Қолган ҳаётини эса (яъни қайта тирилиб) У Худо учун яшамоқда (барча ҳаёт Худодан келади, бу ҳаётни эса биз хоч орқали ва ўша якунланган ишга ишониш билан қабул қиламиз).
11 Шунга ўхшаб, сизлар ҳам ўзларингизни гуноҳ қаршисида ўлик (гуноҳ табиати ўлик эмас, бироқ хоч фазилати билан ва хочдаги қурбонликка бўлган ишончимиз орқали биз гуноҳ табиати учун ўликмиз, лекин ишончимиз давомий равишда хочда бўлиб қолиши керак), лекин Раббимиз Исо Масиҳ билан бирлашган ҳолда (Исо хочда қилган иши ҳақида гап кетяпти, шу иш қайта тирилган ҳаётнинг манбаидир) Худо қаршисида тирик ҳисобланглар (қайта тирилган ҳаёт билан яшаш).

Муқаддасланиш
12 Шундай қилиб, энди гуноҳ (гуноҳ табиати) сизларнинг фоний баданларингизга (яъни агар имонли киши доимий равишда Масиҳга ва хочга қарамаса, унинг юраги ва ҳаётида гуноҳ табиати яна ҳукмронлик қилиши мумкинлигини билдиради; “фоний бадан” – нейтрал ёки бетарафдир, яъни у солиҳлик ёки нопоклик учун ишлатилиши мумкин) ҳокимлик қилмасин (ҳукмронлик, бошчилик қилмасин), сиз баданларингиз ихтиёрига бўйсуниб кетманглар (агар имон хочга қаратилмаса, фоний тана орқали нопок ҳирслар ва эҳтирослар намоён бўлади [1-Коринфликларга 1:17-18]).
13 Аъзойи баданингизни (фоний танангиз узвларини) ёмонлик қуроли қилиб гуноҳнинг (гуноҳ табиатининг) измига топширманглар. Аксинча, ўлиб тирилганлар каби ўзингизни (биз Масиҳ билан бирга “янги ҳаёт” учун қайта тирилдик), яъни бутун аъзойи баданингизни солиҳлик қуроли қилиб (бунга эришиш учун хочнинг хислати ва ўша ерда якунланган ишга ишонишимиз керак, шу билан бирга ўша якунланган ишга бўлган ишончимиз кун сайин давом этиши керак [Луқо 9:23-24]) Худонинг измига топширинглар (биз Масиҳ ва хочга бўйсинишимиз, ён беришимиз керак; фақат шундай усул гуноҳ табиати устидан ғалаба қозонишимизга кафолат беради).
14 Гуноҳ сизларга ҳукмрон бўлмасин (биз имонли сифатида доимий равишда Масиҳ хочига ишончимизни йўналтирадиган бўлсак – гуноҳ табиати устимиздан ҳукмронлик қилмайди; агар имонли бундай қилмаса, гуноҳ табиати албатта унинг устидан ҳукмронлик қилади), чунки сизлар энди Қонун эмас (яъни, агар биз ҳаётимизни қандайдир қонун асосида бошқармоқчи бўлсак, ўша қонун ўзича қанчалик яхши бўлишидан қатъий назар, охирида гуноҳ табиати устимиздан ҳукмронлик қила бошлайди), иноят паноҳидасизлар (имонли киши доимий равишда Масиҳга ва У хочда бажарган ишига ишониб келса, Худо иноятининг оқими тўхтамасдан унга қуйилиб турилади ёки етказилади; иноят – нолойиқ имонли кишиларга Муқаддас Руҳ орқали кўрсатиладиган Худонинг эзгулигидир).
15 Хўш, буёғи энди нима бўлади? (Бу ерда Павел шу бобнинг бошида берган саволига қайтиб бормоқда). Қонун эмас, иноят паноҳида бўлганимиз учун гуноҳ қилаверайликми? (агар биз шундай савол беряпган бўлсак, демак иноятни тўғри тушунмаяпган бўламиз. Худонинг инояти бизга муқаддас ҳаёт кечиришимиз учун озодлик беради, бунга эса биз Масиҳга ва хочга ишониш орқали эришамиз; бу айримлар ўйлаганидек гуноҳ қилишга рухсат бор дегани эмас.) – Асло! (ҳар бир ҳақиқий имонли киши гуноҳдан нафратланади; шунинг учун гуноҳнинг ҳукмронлиги остида яшаш фикрининг ўзи нафратомуздир).
16 Билмайсизларми? Сиз ўзларингизни итоаткор қул қилиб кимнинг измига топширсангизлар, у кишининг қули бўласизлар (имонли киши ёки Масиҳнинг қули бўлади, ёки гуноҳнинг қули бўлади – яъни агар у Масиҳ ва хочга ишонишда давом этмаса гуноҳнинг қули бўлиб қолади). Сиз ё ўлимга олиб борувчи гуноҳга (яна бир бор қайтарамиз: агар имонли киши Масиҳнинг якунланган ишига ишонишнинг ўрнига бошқа усул билан Худо учун яшамоқчи бўлса, бундай имонли қанчалик ҳаракат қилмасин барибир мағлубиятга учрайди), ёки солиҳликка олиб борувчи итоаткорликка қул бўласизлар (имонли киши Раббимиз Каломига бўйсуниши шарт. У ўз куч-қуввати билан бунинг уддасидан чиқа олмайди, балки у Масиҳ хочда қилган иши орқали ҳамма нарсаларга эга бўлишини тушунса, ҳамда кун сайин ўша якунланган ишга ишонишда давом этсагина бунга эриша олади. Ўшанда Муқаддас Руҳ ҳаётимизда Ўзининг ишини амалга ошира олади, чунки фақат Муқаддас Руҳ бизни бўлишимиз керак бўлган шахсга айлантира олади).
17 Лекин Худога шукурки, илгари гуноҳга қул бўлганингиз ҳолда (гуноҳ табиатига қул бўлган эдик, яъни нажот топишдан олдинги ҳолатимиз), энди ўзингиз қабул қилган (Раббимиз шу таълимот шаклини Павелга берди, Павел эса шу мактуб орқали бизга ўша таълимотни етказди) таълимотнинг моҳиятига сидқидилдан берилгансизлар (ушбу таълимот мағзи: Исо Масиҳ ва Унинг хочга миҳланганини, ҳамда имонли киши ҳамма нарсаларни Худодан хоч воситаси орқали қабул қилишини тушунишдир).
18 Гуноҳ қилишдан озод бўлиб (гуноҳ табиатидан озод бўлдик; у энди имонли устидан ҳукмрон эмас, лекин биз доим хочга қараб яшашимиз керак), солиҳликка ўзингизни қул қилиб қўйгансизлар (илгари сиз гуноҳ табиатига қул эдингиз, эндиликда эса солиҳликка қул бўлдингиз; агар имонли кишининг ишончи ҳар сафар хочда бўлса, унда у солиҳликка доимий равишда тортилади).
19 Бандалигингиз туфайли инсонларча фикр юритиб гапиряпман (“инсонларча” сўзи илк бор Одам Ато қилган гуноҳига тааллуқли бўлиб, шу ҳодиса оқибатида инсон танаси ожиз бўлиб қолди; яъни бу сўзлар бизнинг куч-қувватимиз ва қобилиятлиримизни билдиради). Сиз бир вақтлар ифлослик (агар имонли киши ишончини хочга эмас, балки бошқа нарсаларга қаратса, у танасини қонунсизликка қул қилиб топширади) ва ёвузлик қилиш учун аъзойи баданингизни қонунсизликка қул қилиб топширгансизлар (имонли ҳар доим хочга ишонишни давом этмаса, унинг гуноҳга нисбатан бўлган вазияти баттарлашиб кетаверади). Энди эса аъзойи баданингизни солиҳликка қул қилиб топширинглар ва муқаддас яшанглар (яна такрорлаб айтамиз: бунинг уддасидан чиқиш учун имонли доим хочга ишониши керак; биз хоч орқали барча нарсаларни қабул қилишимизни тушунишимиз керак, ҳамда фақат Муқаддас Руҳ ҳаётимизда солиҳлик ва муқаддасликни ривожлантира олиши мумкинлиги ва У фақатгина хоч воситаси орқали амал қилишини билиб олишими керак).
20 Гуноҳнинг қули эканингизда, солиҳлик талабларидан озод эдингизлар (Масиҳни қабул қилишимиздан илгари бўлган ҳаётимиз шундай эди).
21 Ҳозир ўзингиз уялаётган қилмишлардан ўша вақтда қандай наф бор эди? (яъни гуноҳкор қилмишлардан умуман ҳеч қандай яхши нарса чиқиши мумкин эмас. Бундай ишлардан яхши мева чиқишининг иложи умуман йўқ). У қилмишларнинг оқибати ўлимдир (агар имонли киши хочга қарашни рад этиб, бунинг ўрнига солиҳликка эришиш учун бошқа нарсаларга қараса, натижада гуноҳ табиати унинг устидан ҳукмронлик қила бошлайди ва охири руҳий ўлим билан тугайди; гуноҳнинг ягона ечими хочдир).
22 Ҳозир эса (Масиҳни қабул қилганингиздан кейин) гуноҳ қилишдан озод бўлиб (аниқроғи: гуноҳ табиатидан озод бўлдингиз), Худонинг қуллари бўлгансизлар (бироқ бу бўйинтуруқ енгилдир [Матто 11:28-30]). Бундан наф – муқаддасликдир (демак ишончимиз доим хочда бўладиган бўлса, Муқаддас Руҳ буни амалга оширади) ва бунинг натижаси эса абадий ҳаётдир (шундай қилиб имонли киши ё “ўлимни” танлаши мумкин – бу Масиҳ ва хочдан ташқари бошқа нарсаларга ишониш натижасида содир бўлади, ёки “абадий ҳаётни” танлаши мумкин экан – бу эса Масиҳ ва хочга ишониш натижасида содир бўлади).
23 Гуноҳнинг эвази – ўлим (яъни руҳий ўлим – Худодан айрилишдир), Худонинг инъоми эса Раббимиз Исо Масиҳ қиёфасидаги абадий ҳаётдир (юқорида айтганимиздек, истисносиз буларнинг ҳаммасини биз Масиҳ хочда амалга оширган иши орқали қабул қиламиз, шу билан бирга бунга эришиш учун хоч доим ишончимиз марказида бўлиши керак, бунинг натижасида эса Муқаддас Руҳ ҳаётимизда Ўз ишини олиб боради ва Ўзининг мевасини пайдо қилдиради).