1:5-оят
Унгa aбaдулaбaд шон-шaрaфлaр бўлсин! Омин.
Биринчи оятларни ҳисобга олиб, Павлус Худога шон-шарафлар айтяпти. Фақат Худо улуғлашга муносибдир. Биз аввал Худо биз учун қилган нарсалар (нажот йўли, муқаддасланиш режаси ва келажакад қайта тирилишимиз) учун ҳамда ҳаётимиздаги мўъжизалар, ғаройиб ва оддий ҳодисалар учун доим Худога шон-шараф айтишимиз лойиқ.
Омин сўзи “шундай (бўлсин)” деган маънони билдиради.
Галатияликларга 1:1-5 оятлар ушбу мактубнинг сўзбоши эди; Павлус шу ерда яна айрим нарсаларни айтиши мумкин эди; масалан Римликларга, Коринфликларга ва Филимонга ёзган мактубларида у одамларни ёки жамоатларни маъқуллайди, бошқаларга ўрнак қилиб қўяди. Лекин бу мактубда Павлус сўзбоши қисмини қисқа қилиб, дарров асосий масалага ўтди; кейинги оятларда у уларни уришиб, ўзининг қанчалар ҳайрон бўлганини билдиради. Нега у шунчалик қаттиқ, дағал ва қўполга ўхшаб кўринади? Чунки бу масиҳийлар Инжил хушхабарининг асосидан секин оғиб кетишни бошлаган эди;бунинг натижаси жуда хавфли бўлиб, улар ҳатто қутқарилган ҳолатдан яна эски дўзаҳий ҳолатга ўтиб кетиш имконияти бор эди. Шундай қилиб, бу масиҳийларнинг абадиятда қаерда бўлишлари шубҳа остида бўлиб қолган эди, шунинг учун Павлус шунчалик қаттиқ сўзларни шу мактубида ёзади.
Шу билан кейинги оятларга ўтамиз.
No comments:
Post a Comment