2-боб
1-оят
“Кейинроқ, ўн тўрт йил ўтгaндaн сўнг, Бaрнaбо билaн биргa янa Қуддусгa бордим, Титусни ҳaм ёнимгa олдим.”
Павлус 14 йилдан кейин Қуддусга Барнабо билан борганини айтади; шу сафарда у мажусий бўлган Титусни ҳам ўзи билан олиб борган эди. Бу ҳақда Ҳаворийлар 15:1-4 оятларда ёзилган.
2-оят
“У ергa вaҳий орқaли бордим. Мен кўрсaтгaн жaҳду жaдaлим пучгa чиқмaсин, деб қўрқиб, улaрнинг aлоҳидa эътиборли одaмлaри билaн кўришдим, мaжусийлaр орaсидa ўзим тaрғиб қилaётгaн Xушхaбaрнинг моҳиятини улaргa бaён этдим.”
Бу ерда Павлус Худодан олган ваҳий асосида Қуддусга борганини айтади. Яъни Худо унга Қуддусга боришни ваҳий орқали айтади. Ваҳий сўзининг маъноси – турли хил йўллар орқали Худо очиб берган аҳборотдир, яъни Худо каломи ва иродасидир. Бунда киши бир нарса (сурат, тасвир) кўриши мумкин, ёки Худо қандайдир ахборотни Каломи орқали унга гапириши мумкин, шу билан бир қаторда фаришта ёки бошқа одам орқали ҳам инсон ваҳий олиши мумкин. Энг асосийси шуки, ваҳий ҳақийий Худодан бўлганда унинг муаллифи ва манбаи Худо бўлади ва бу ваҳий Муқаддас Китобда аллақачон ёзилган Худо каломига зид бўлмайди. Агар ваҳий Худо каломига зид бўлса, бу ваҳийни Худо бермаган бўлади, балки уни ёвуз руҳлар ва шайтон беряпган бўлади, бундай ваҳийдан воз кечиб, уни қабул қилиш керак эмас.
Бу сафардан мақсад Қуддусдаги ҳаворийларга Худо очиб берган иноят хабарини айтиш ва Худо Павлус орқали қилган ишлар ҳақида гувоҳлик бериш эди. “Алоҳида эътиборли одамлар” – ўша пайтда Қуддусда бўлган ҳаворийлар эди. Худо Инжил хабарининг мағзини Павлусга очиб берган эди ва мана шу ерда у Қуддусдаги ҳаворийларга ҳам шу хабар мағзини айтяпти. (Инжил мағзи: инсон гуноҳкор бўлгани учун, у ўзини қутқара олмайди, шунинг учун Худонинг Ўзи одамни қутқаради, бу эса Исога ва Унинг хочда бажарган ишига ишониш орқали амалга ошади; бунда киши Худо берган қонун ва инсонлар тузган қоидалардан воз кечиб, қонун эмас, иноят асосида нажот топади ва муқаддасланади).
Павлус асосан Худо инояти ҳақида гапиришга келган эди; у ўзи “кўрсатган жаҳду жадали пучга чиқмасин, деб қўрқиб” ҳаворийлар билан шахсий суҳбатда шуларни айтади. Бунда Павлус “мен адашганим йўқмикин” деб ўз инжил хабарини айтмади, йўқ, балки агар Қуддусдаги ҳаворийлар у айтган хабарни рад этганларида эди, унда масиҳийлар жамоатида жуда катта бўлиниш юзага келган бўлар эди ва Павлус айнан шундан қўрққан эди. Яъни, ўша пайтнинг ўзида ҳам айрим масиҳийлар “мен Апполос шогирдиман”, ёки “мен Павлус шогирдиман” дейишар эди, агар шундай бўлиниш юзага келганда эди, бу Худо хабарининг тарқалишига катта тўсқинлик қилган бўлар эди. Шунинг учун Павлус “бекорга ҳаракат қилган бўлмай” деяпти, чунки Павлуснинг ҳаракатлари асосан Инжил хабарини тарқатишга қаратилган эди.
Павлус бу ерда ҳам шу инжил хабарини мажусийларга айтишини айтяпти. Шуни эътиборга олиш керакки, Худонинг Инжил хабари яҳудийлар учун ҳам, мажусийлар учун ҳам бир хилдир. Худо Павлусга берган иноят хабарини кўп масиҳийлар ўша пайтда ҳам тушунишмасди ва айримлари қабул қилишмасди. Бу вазиятни Павлус ёзган мактубларидан ва масиҳийлар жамоати тарихидан кўрса бўлади. Биз эса охирги кунларда яшаяпмиз ва бизга Худо шу иноят хабарини очиб беряпти, шунинг учун шу хабарни қаттиқ ушлаб, Раббимиз Исо Масиҳ биз учун қайтиб келишини кутайлик. Ўшанда биз Исони кўрамиз ва Унинг шуҳратида шерик бўламиз.
Ўша кун тезроқ келсин, Раббимиз биз сени интизорлик билан кутяпмиз, тезроқ келгин!
No comments:
Post a Comment