“Исо: – Болалардан нонни олиб итларга ташлаш яхши эмас, – деган жавобни қайтарди. Аёл: – Худди шундай, Ҳазрат, лекин итлар ҳам хўжайинларининг дастурхонидан тушган ушоқларни ейдилар-ку! – деди. Исо буни эшитиб, аёлга: – Эй аёл, сенинг ишончинг буюк, сен тилагандек бўлсин, – деди. Аёлнинг қизи эса ўша заҳоти соғайиб кетди.” (Матто 15:26-28).
Юқоридаги оятларда берилган собоқ жуда ҳам ажойиб! Мажусий аёл Исонинг олдига келиб, ўз қизига шифо сўрайди.
Худо Исроил халқи оталарига (Иброҳим, Исҳоқ ва Ёқуб) берган ваъдасини бажариш мақсадида Исо Масиҳ суннат аҳли (яҳудийлар) олдига хизмат қилиш учун келган эди, шунинг учун Унга “Довуд ўғли”, деб мурожаат қилган мана шу мажусий аёлнинг илтижосига У эътибор бермади. Итоаткорлик ачинишдан устун келиши керак. Инсон сифатида Исо “юборилган” эди, демак У хизматкор эди, яъни Худо Унга кўрсатмаган нарсасини У қилмасди. Шу билан 23-оятдаги сукутни тушунтирса бўлади: “Лекин Исо унга бир оғиз сўз ҳам жавоб бермади.”
Юқорида айтганимиздек, бунга сабаб бор эди, шундай қилиб Исо бошқа йўл билан сўзлайди. У ўша аёлга шундай дейди: “Болалардан нонни олиб итларга ташлаш яхши эмас.”
Аёл кишининг Унга берган жавоби ибратомуз эди. У шундай деди: “Худди шундай, Ҳазрат, лекин итлар ҳам хўжайинларининг дастурхонидан тушган ушоқларни ейдилар-ку!”
Бундан олдин бу аёл Исони “Довуд ўғли” деб атаган эди, лекин Исо бундай мурожаатга жавоб бера олмас эди, чунки бу аёл мажусий эди. Энди эса бу аёл Исони “Ҳазрат” ёки аниқроғи “Раббий” деб айтди. Худо сифатида эса Исо бемалол ҳаракат қила олади; аёл ишонч билан Худо иноятига келтирган муҳтожлигига энди Исо иноят билан жавоб бера оларди. Акс ҳолди, У Худо сифатида Ўз феъл-атвори ва табиатидан воз кечган бўларди.
Шу аёл кишининг “Раббим, менга ёрдам бер” деган илтижоси, унинг биринчи марта айтган илтижосидан минг марта яхшироқ эди. Бироқ у ўзини итман, деб тан олганидан кейингина у сўраган нарсасига эришди. Яъни инсон ўзини ҳеч нарчага яроқсиз ва гуноҳкор, деб тан олмаса, у Худодан ёрдам ва нажот олмайди. Худди шундай тарзда солиқчи ҳам Худога “Ё Худо, мен гуноҳкорга раҳм қил!” деб мурожаат қилган эди (Луқо 18:13).
Гуноҳ ва шайтон қудратидан озод бўлиш “ушоқ” бўладиган бўлса, унда бутун нон қанчалар буюк бўлар экан-а!
No comments:
Post a Comment