Исо Масиҳ қиёфасининг ўзгариши

“У гапини тугатмасданоқ, нур ёғилиб турган бир булут уларни қоплаб олди. Булут ичидан эса бир овоз келди:

– Бу Менинг севикли Ўғлимдир, Ундан мамнунман. Унга қулоқ солинглар!” (Матто 17:5).

Исо Масиҳ қиёфасининг ўзгариши Масиҳнинг шуҳрати ва шарафини бизга намоён қилади. Бу шуҳрат Исонинг устига порламади, балки Унинг ичидан порлаб, кийимлари орасидан ҳам кўринарди. Шу тоғда Исонинг олдида Мусо ва Илёс пайғамбарлар пайдо бўлганида, Мусо Қонун вакили сифатида ҳамда Илёс Иноят вакили сифатида пайдо бўлишган эди.

Ўша вақтга келиб Мусо тахминан бир минг беш юз йил олдин ўлган эди, Илёс эса ўлимни кўрмасдан осмонга кўтарилиб кетган эди; албатта булар иккаласининг Исо билан бўлган суҳбати жуда ҳам қизиқ бўлган бўлса керак! Улар Исо билан Унинг нажотбахш ўлими ҳақида гаплашишади (Луқо 9:31). Шундай қилиб мана шу доктрина ёки таълимот (нажотбахш ўлим) осмондаги энг буюк мавзудир (Ваҳий 1:5; 5:6, 9; 7:14).

Бутрус “шу ерда учта чайла қурайлик: бириси Сенга, бириси Мусога, бириси Илёсга,” деб аҳмоқона гап айтади. Бироқ тезда осмондан уни жойига қўйиб қўйган овоз келди. Сажда қилиш ва таълим беришда ҳатто энг улуғ пайғамбарлар ҳам Худонинг севикли Ўғли Исо Масиҳ билан тенг қўйилишига Худо рухсат бермайди. Ўша заҳотиёқ Мусо ҳам, Илёс ҳам ўша ердан ғойиб бўлишади ва Худонинг овози “Унга, фақат Унга қулоқ солинг!” дейди.

Бунинг маъноси шуки, айрим одамларнинг пайғамбарлар ёки авлиёларга қаратиб қилган ибодатлари, ҳатто бокира Марямга айтилган ибодатлар ҳам ҳеч нарсага ярамайди. Бундай қилишнинг ҳеч ҳам фойдаси йўқ. Худо Ота айтган буйруғи аниқ ва ойдин, қисқа ва лўнда эди: “Унга қулоқ солинглар!”