Шу ўртада бир мохов Унга яқинлашиб, сажда қилди-да: – Ҳазрат, агар истасанг, мени моховликдан пок қила оласан, – деди. Исо қўлини узатди ва унга тегизиб: – Истайман, пок бўл! – деди. Мохов шу заҳоти дардидан фориғ бўлди. (Матто 8:2-3).
Тоғда Исо Масиҳ ваъз айтиб, ерда ўрнатадиган Шоҳлигининг қоидалари ҳақида сўзлайди. Шундан кейин У пастга тушиб, Худо сифатида қудратини намоён қилади: касалликдан устунлиги (Матто 8:2-16), табиатдан устунлиги (24-26 оятлар), ёвуз руҳлардан устунлиги кўрсатди (28-32 оятлар); шу орқали Исо ёвузликни йўқ қилиб ерни бахтиёрлик билан тўлдиришга, ҳамда шайтон ишлари ва шоҳлигини вайрон қилишга қодирлигини кўрсатди. Бироқ инсонлар бунинг ўрнига шайтон ҳумронлигини, касалликларни, ёвуз руҳларни ва чўчқаларни авзал кўришди (34 оят).
Мусо орқали берилган қонунга кўра мохов кишини ҳеч ким тегиши мумкин эмас эди. Кимки бундай қиладиган бўлса у нопок бўлиб қолар эди.
Исо шу қонунни буздими?
Моховлик гуноҳни билдирадиган рамз эди ва қадимдаги Исроилликлар моховликни Худодан келган жазо деб билар эдилар. Моховлик касалигининг ўзи жуда дахшатли эди, шу билан бирга кўпчиликлар мохов киши нажот топа олмайди, деб ҳисоблашар эди. Луқо ўз хушхабарида бу кишини “бутун танаси мохов бўлган бир киши” деб тасвирлайди, бу эса у ўлишига озгина қолганлигини билдиради (Луқо 5:12). Қонунда бундай қилиш мумкинмаслиги ёзилган бўлса ҳам, бу киши бошқа нима қилишини билмасдан Исонинг олдига жуда яқин келади. Исо Масиҳда моховликка шифо беришга қудрат борлигига у ишонарди, фақат бу Исонинг иродасими ё йўқми – шунда у шубҳаланарди. Ўзининг шунчалик ачинарли ҳолатини билган ҳолда у деди: “...агар истасанг, мени моховликдан пок қила оласан”.
Бу кишининг ишончи ва шундай айтган сўзларидан кейин Исо “қўлини узатди ва унга тегизди”. Исо қўлини мохов кишига чўзаётиб, “Истайман, пок бўл!” дейди.
Йўқ! Исо мохов кишига тегиб қонунни бузмади. Юнон тилидаги бу матнга биноан Исонинг тегиниши эмас, балки сўзи мохов кишига шифо берган эди. Исонинг қўли шу кишига тегганида эса у аллақачон пок бўлган эди, шундай қилиб ҳеч қандай қонун бузилмаган эди. Муқаддас Китобда бу киши “шу заҳоти пок бўлди” деб ёзилган!
Иса қилган ҳамма нарсалар нафақат ночор аҳволдаги одамларга ёрдам бериш учун, балки қандайдир руҳий собоқни бериш учун содир бўлар эди. Мохов кишининг пок бўлиши орқали Исо Масиҳнинг қудратини кўрса бўлади: Исо ҳар қандай гуноҳдан бизни поклаши мумкин, бунинг учун биз фақат ишонишимиз ва шу ишончимизни очиқ айтишимиз керак.
No comments:
Post a Comment