Саодатлик сўзлари

Исо талай халойиқни кўриб, тоққа чиқиб ўтирди. Шогирдлари Унинг олдига келишди. Исо уларга таълим бериш учун оғзини очиб, деди: (Матто 5:1-2)

Исо Масиҳ Ўз хизматини бошлаганда ва тугатганда ҳам тоғда ваъз айтган эди. Мана ҳозир биз сўзлашяпган биринчи ваъзни Исо Кафарнаҳум деган шаҳар олдидаги тоғда айтган эди. Охирги ваъзини эса У Қуддус шаҳри олдидаги Зайтун тоғида айтган эди (Матто 24-боб). Иккала ваъзнинг ҳам мавзуси Худо шоҳлиги эди.

Шу бобда (Матто 5-боб) ёзилган тўққизта “баракатлик”, “бахтиёрлик” ёки “саодатлик” сўзларидан илк тўрттаси нажто топиш жараёни ҳақида сўзлайди. Мана улар:

1. “Руҳан камбағал бўлганлар бахтлидир, Чунки Осмон Шоҳлиги уларникидир”: биринчи бўлиб, киши ўзи маънан ва руҳан ҳеч нарсага лойиқ эмаслигини тушуниб етиши керак. “Руҳан камбағал” дегани тиламчи деган маънони билдиради. Одамга ўзини шундай эканлигини тушуниш жуда қийин, лекин шуни тан олиш бундан ҳам қийин бўлади. Бироқ Худо Шоҳлигига кириш учун одам ўзини шундай эканлигини тан олиши шарт.
2. “Йиғлаётганлар бахтлидир, Чунки улар тасалли топур”: бу ерда оддий ғамгинликда ёки дафн этишдаги қайғу натижасида йиғлаш ҳақида гап кетмаяпти. Балки бу ерда Худо олдида одам шундай ачинарли ҳолатда эканлиги учун қайғуриш ҳақида гап кетяпти. Яна бир бор, биз ўзимизни қандай бўлсак шундай тан олишимиз керак; шундай ачинарли ҳолатимизни билиб, бундан жуда қайғурамиз!
3. “Беозор бўлганлар бахтлидир, Чунки улар ер юзига эга бўлур”: мағрур одам Худо олдига келмайди; агар бундай одам Худога яқинлашаман деса ҳам, ўзини ёмон гуноҳкор деб тан олмайди ва шунинг учун Худодан ҳеч нарса ололмай кетади. Шу бобдаги бошқа “бахтиёрликларга” эга бўлиш учун киши уларнинг биринчисига эга бўлиши керак, яъни киши “руҳан камбағал ёки тиламчи” бўлиши керак. Ўзини шундай аҳволдалигини кўриб киши “йиғлайди”, бу эса “беозорлик ёки камтаринлик” ҳолатига олиб келади. Исо Ўзи ҳақида айтган сўзлар ҳам шундай эди: “Мен беозор ва соддадилман” (Матто 11:29).
4. “Адолатга (солиҳликка) очу чанқоқлар бахтлидир, Чунки улар тўқ бўлур”: илк учта шартни киши амалга оширгандан кейин, унда солиҳликка очлик ва чанқоқлик пайдо бўлади. Бундан очу чанқоқлик пайди бўлгани бу киши тўқ бўлади демакдир.

Мана шу илк тўртта баракатлик сўзлари амалга ошганидан кейин, ҳамма нарса ўз жойига тушади.

Яна бир нарсани тез қўшиб қўйишим керак:

Мана шу Матто 5-бобда ёзилган саодатлик сўзларига эришиш учун одам нима қилиши керак? Бунинг учун унинг ишончи ҳар доим Масиҳга ва У биз учун хочда қилган ишига қаратилган бўлиши керак. Киши Исо Масиҳ биз учун хочда нима қилганини кўрганидан кейин, яъни хочни аниқ кўрганидан кейингина, у “руҳан камбағал” бўла олади, бу эса қолган бошқа саодатликларга елтадиган эшикни очадиган калитдир.