2 Исо Масиҳ умматига (аслида: “Исо Масиҳдаги” деб ёзилган; Павлус шу каби иборалари ишлатганда у доим Масиҳ хочда қилган иши ҳақида сўзлаяпган бўлади, чунки Исонинг шу иши оқибатида бундай “ҳаёт” кечириш мумкин бўлди) ҳаёт берувчи (барча ҳаёт Муқаддас Руҳ орқали Масиҳдан келади [Юҳанно 16:13-14]) Руҳнинг (Муқаддас Руҳнинг қонуни, яъни мана шундай йўл билан Руҳ ишлайди дегани) Қонуни (ҳозир бериладиган қонун Худо қонуни бўлиб, абадий ўтмишда Худо томонидан тайёрланган эди [1-Бутрус 1:18-20]; айнан мана шу қонун Худо белгилаган ғалаба берадиган тартибдир) мени гуноҳ ва ўлимни ҳосил қилувчи Қонундан (бу иккита қонун борлиқ дунёдаги энг қудратли қонунлардир; “Исо Масиҳдаги ҳаёт Руҳининг қонуни” “гуноҳ ва ўлим қонунидан” қурдатлироқдир; бунинг маъноси шуки, агар имонли киши Масиҳга ва хочга ишонмасдан Худо учун яшамоқчи бўлса, у доим мағлубиятга учрайди) озод қилди (менга тўлиқ ғалаба берди).
3 Инсон табиати ожизлиги туфайли Илоҳий Қонун ўзи ҳам ожиз бўлиб қолди (қонун остида бўлганлар фақат ўз иродаларини ишлатишлари мумкин эди, бу эса ҳеч ҳам етарли эмас; шунинг учун улар қанчалик кўп ҳаракат қилмасинлар барибир қонунни бажара олмасдилар; худди шундай қобилиятсизлик ҳозир ҳам мавжуд; қандайдир қонунлар тизими орқали Худо учун яшамоқчи бўлган киши мағлубиятга учрайди, чунки Муқаддас Руҳ бундай вазиятда фаолият кўрсатмайди). Қонун улгура (аниқроғи: қонун қила олмаган ишни...) олмаган ишни эса Худо қилди: У Ўз Ўғлини (инсоннинг ночор аҳволи ҳақида гап кетяпти, инсон ўзини қутқара олмасди, ҳатто оддий қонунни бажара олмас эди, ва шунинг учун Нажоткорга муҳтож эди) гуноҳкор инсонга ўхшатиб (яъни Масиҳ ҳақиқий инсон бўлиб, Ўзида умуман гуноҳ бўлмасада, ташқи қиёфаси бўйича гуноҳга мубтало бўлган танага ўхшаш шаклда келган эди) оламга юборди ва Уни гуноҳ учун (гуноҳ жазосини тўлаб, унинг куч-қудратини бузиб, гуноҳга қул бўлганларни қутқариб уларни муқаддаслади) қурбонликка бағишлади, шу йўсин инсон табиатидаги гуноҳни маҳкум қилди (Исо гуноҳ учун Ўзининг комил танасини қурбонлик қилиб бағишлади ва гуноҳ куч-қудратини барбод қилди, шу орқали биз энди танамизда гуноҳни енга оламиз; бунинг барчаси хоч воситаси орқали амалга оширилди).
4 Худо буни, Илоҳий Қонун талаблари (биз фақат Исо Масиҳга ва биз учун хочда қилган Исо ишига ишониш орқали Қонун бизда тўлиқ амалга ошади) табиат амри билан эмас (ўз кучимиз ва қобилиятимиз билан эмас), Руҳ амри билан яшаётган (аслида “яшаётган” сўзи эмас “юраётган” ёки “қадам босаётган” сўзи ишлатилган; шу “қадам босиш” дегани, қандай яшашимизни ёки қандай ҳаёт кечираётганимизни билдиради; биз ишончимизни Масиҳга ва хочга қаратсак, Худо бизга берадиган ҳамма нарсалар хоч орқали келишини тушуниб, ишончимизни хочга қаратсак – ўшанда Муқаддас Руҳ ичимизда қудрат билан ҳаракат қила олади ва бизда Руҳ мевасини пайдо қилади; “Руҳ амри билан яшаш”нинг асл маъноси шудир!) бизларда бажо бўлсин, деб қилди.
5 Башарий табиат амри билан яшайдиганлар башарий фикр қиладилар (Масиҳ хочига ишонмасдан Худо учун яшашга ҳаракат қилаётган имонлилар ҳақида гап кетяпти). Илоҳий Руҳ амри билан яшайдиганлар илоҳий фикр қиладилар (истисносиз фақат Масиҳга ва хочга ишонадиган имонлилар ҳақида гап кетяпти; бундай имонлилар Муқаддас Руҳ иродасини ва хоҳишини бажарадилар, шунинг ўзигина ғалабани келтиради).
давоми бор...
No comments:
Post a Comment